Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den xxxiiij. Psalm.

1   ICk wil (zijnde verblijdt)
Godt prijsen ende maken groot:
Mijn mondt sal nu sijnen lof bloot
Verkonden breet end’ wijt:
Ick heb gheen ander vreught,
Dan dat ghepresen zy de Heer,
Op dat sy die benauwt zijn seer,
Daer door werden verheught.

2   Prijst Godt met my ghemeen,
Ende maeckt seer groot sijnen naem,
Elck van ons love hem bequaem,
Wy die hier zijn by een.
Mijn Godt heeft my verhoort,
Als ick hem van herten riep aen,
Vyt angst, daer med’ ick was bevaen,
Trock hy my na sijn woort.

3   Die onsen Godt aensiet,
Die sal verlicht wesen seer klaer:

[p. 103]

[De Brune]

⁺ 7   Want onz’ hert is in hem verheuget,
Om dat wy vast’lick op den naem
Van zijne heiligheid betrouwen.
Laet uwe goedertierenheid
Over ons zijn, Heere,
Als die op u hopen.

+ 11