Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

XXIX. PSALM.

Davids Psalm.

1   GHeeft, ghy machtigh’, aen den Heer,
Gheeft den Heere, eer en sterckt’:
Gheeft den Heer de eer zijns naems;
Buyght u zelven voor hem ne’er,
In des heilighdoms verciersel.
⁺ Godes stemm’ is op het water,
God der heerlickheid die dondert:
God is op de groote waters.

2   Godes stemme is met kracht;
Godes stemme is met eer:
⁺ Godes stemm’ de Ceders breeckt:
God de Ceders Libans breeckt.
Hy doet Libanon en Sirjon,
Als een kalf en eenhoorn springen.
⁺ En de stemme Gods des Heeren
Houwter uyt gelijck vier-vlammen:

3   Iae de stemm’ des Heeren maeckt,
Dat de woestijn beeft en schrickt:
God de Heere brenght te weegh,

+ 2

+ 3

+ 4

[p. 86]

[Datheen]

5   Maer yeg’lick gae by desen
In Godts Tempel gepresen,
En daer hy plach te beven,
Hy looft hem al sijn leven.
Des waters, datmen vreest seere,
Des Suntvloets, is Godt een Heere,
End’ sijn Koninckrijcke voortaen
Sal eeuwighlick vast blijven staen.

6   Daerom sal de Heer wesen
Sijns volcks kracht uytgelesen,
Vred’ en goet sal hen geven
Onsen Godt hoogh verheven.