Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 84]

[Datheen]

Den xxix. Psalm.

1   GHy Princen en ghy Heeren,
Begaeft met grooter eeren,
Schrijft Godt toe alle t’same,
Sijn kracht en lof bequame:
Wilt hem sulcken prijs bewijsen,
Als sijn macht, niet om volprijsen,
Toe-staet, end’ in sijn wooningh goet
Buyget hem de knien met ootmoet.

2   Godts stem wert gehoort krachtigh,
Op de wateren machtigh:
In ’s Hemels wolcken seer klaer
Wert oock Godts kracht openbaer.
Sijn stemme niet om verstercken
Getuyght van sijn groote wercken,
Sijn stem is vol t’allen stonden
Van heerlicke kracht bevonden.

3   Godts stem slaet met onweder
De Ceder-boomen neder
Op Liban den Bergh geplant,
End’ ander Bergen in ’t lant.
Hy doet die springen te degen,
Soo die jonge Kalvers plegen,
End’ als de jong’ Eenhoornen doen,
Die opspringen in Bosschen groen.

4   Godts stem doorsnijt en scheydet
’t Vyer, end’ sijn vlam uytbreydet,
Hy doet ’t dal Kades beven
Met den dalen daer neven,
Hy schrickt de Hinden kleynmoedigh,
En doetse misvallen spoedigh,
Hy doet de bosschen groen end’ groot
Door sijn kracht werden dorr’ en bloot.

[p. 85]

[De Brune]

Wilt doch, ô Heer, uw volck verlossen;
Iae zeghent, ende weyd uw erf:
Verheft-ze tot in eeuwigheid.