Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

XXVI. PSALM.

Davids Psalm.

1   HEer, recht my, want ick gae
In mijn oprechtigheid,
En ick vertrouwe op den Heer;

[p. 76]

[Datheen]

3   Want, Heer, de oogen mijn
Vast’lick geslagen zijn
Op uwe genaed’ end’ goetheydt.
End’ ick leyde mijn leven
Na den regel voorschreven,
Ick wandel in uwe waerheyt.

4   Der leugen-sprekers boos
Versamelingh seer loos
Ick altijdt, O Heer, haten sal.
Met schalcke menschen listigh,
Die valsch zijn ende twistigh,
Heb ick niet gemeyns over al.

5   Heer, der Godtloosen Kerck,
Haer ergheyt end’ haer werck
Haet ick altijt uyt ’s herten gront.
By den schalcken end’ boosen,
Noch oock by den Godtloosen,
En sitt’ ick, Heer, tot geener stont.

Pause.

6   Ick wasch mijn handen reyn
Met onschult in ’t gemeyn,
Ick geve my tot ’t goet eenpaer:
End’ Godt, tot uw’ offranden
Schoon end’ seer velerhanden,
Die men doet op uwen Altaer.

7   Op dat ick daer u eer
End’ heerlickheyt, O Heer,
Singen mach overluydt end’ klaer.
End’ uwe wonder-wercken
Seer groot, soo men kan mercken,
Mach verkonden in ’t openbaer.

8   Ick hebb’, Heere, bemint
End’ hertelick besint
V schoon huys daer ghy woonen wilt.
De plaets daermen verkondet
End’ oock altijdt vermondet
Vwen lof, end’ prijs, Heere milt.

9   Laet my niet zijn getelt,
Geplaeght, noch oock gequelt
Met de boosdoenders obstinaet.
Neemt doch niet wegh mijn leven
Met dien, die hen begeven
Tot bloetstorten uyt nijt en haet.

[p. 77]

[De Brune]

Dies zal ick oock niet wanck’len.
⁺ Beproeft en onderzoeckt my:
Toetst, Heer, mijn nieren en mijn hert.

⁺ 2   Want uwe goedigheid
Is voor mijn oogen, Heer.
In uwe waerheid, wandel ick.
⁺ ’k En zitte noch en woone,
By valsch of ydel lieden:
En met bedeckte gaen ick niet.

⁺ 3   De schaer’ die quaed bedrijft,
Die wert van my gehaet:
By goddelooz’ en zitt’ ick niet. Pause.
⁺ Ick wassche mijne handen
In onschuld, en ick trede
Rondomme uwen altaer, Heer:

⁺ 4   Op dat ick daer de stem
Des lofs doen hooren mocht:
En al uw wond’ren doen verstaen.
⁺ O Heere, ick beminne
De wooningh uwes huizes,
De plaetz’ der woonsté van uw eer’.

⁺ 5   En raept mijn ziel niet wegh,
Met haer die zondaers zijn:
Noch oock mijn leven met de lien
⁺ Des bloeds; in welckers handen
Zijn schandelicke stucken,
De recht-hand vol geschencken is.

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

+ 7

+ 8

+ 9

+ 10

[p. 78]

[Datheen]

10   De verraders vol nijt,
Vyt list, end’ haet, end’ spijt,
Verklagen my met onrecht groot:
Sy loopen ende slaven
Om geschencken end’ gaven,
Die hen haest brengen totter doodt.

11   Maer ick wil, Heere, gaen
Vromelick, end’ bestaen
In eenvout met een oprecht hert:
Weest my doch nu genadigh,
O mijn Godt seer weldadigh,
Verlost my uyt angst ende smert.

12   Ick sie, Heer, dat ghy my
Hebt opgerecht, end’ vry
Gestelt op uwen wegh eerbaer.
Dies wil ick u, Heer, prijsen,
Singen, end’ eer bewijsen,
In ’t midden uwes volcks eenpaer