Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den xxvj.Psalm.

1   BEwaert, O Heer, mijn recht:
Want voorwaer uwen knecht
Wandelt in onschult nu voortaen:
Op u staet mijn betrouwen,
In al mijn swaer benouwen,
Daerom en sal ick niet vergaen.

2   Heer, doorsoeckt mijn gemoet,
Proeft my in tegenspoet
Aen den proefsteen in mijn ellent:
Mijn hert end’ oock mijn nieren,
Proeft doch, Heer, met den vyeren,
Op dat ick recht werde bekent.

[p. 75]

[De Brune]

In het goede; en zijn zaed
Zal de aerde langh be-erven.

⁺ 6   Gods geheym is voor den ghenen,
Die hem vreest; en zijn verbond,
Om hen dat bekent te maecken.
Mijne ooghen zijn altijds
Op den Heere uyt-ghestreckt:
Want hy is die mijne voeten
Vyt het strick-net voeren zal.
⁺ Keert tot my, zijt my ghenadigh.

7   Ick ben eenzaem en ellendigh:
De benauthe’en van mijn hert
Hebben zich wijd-uyt-gestrecket:
Voert my uyt mijn nooden, Heer.
⁺ Aenziet mijn ellend en moeyt’,
En neemt wegh all’ mijne zonden:
Ziet doch mijn vyanden aen,
Want zy werden menighvuldigh:

8   Iae zy haten my met wrevel.
⁺ Hoedt mijn ziel en reddet my,
Laet my niet beschamet worden,
Want ick, Heer, op u betrouw.
Vroomheid en oprechtigheid
Hoedt my: want ick op u wachte.
O God, lost doch Israel,
Vyt all’ zijne bangigheden.

+ 7

+ 8

+ 9

+ 10