Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

XXV. PSALM.

Davids Psalm.

1   HEer, ick heff’, tot u, mijn ziele;
O mijn God, ick steun’ op u.
Laet my doch niet schaemrood werden:
Laet doch mijn vyanden, Heer,
Over my niet vrolick zijn.

[p. 72]

[Datheen]

3   Gedenckt, Heer, aen u goetheden,
Stelt u voor oogen voortaen
Vw’ groote barmhertigheden,
Die ghy voormaels hebt gedaen.
Doch vergeet de sonden swaer,
Mijner jonckheydt seer lichtveerdigh:
Gedenckt mijns goedtlick eenpaer,
Tot mijn hulpe zijt volveerdigh.

4   Godt is waerachtigh end’ goedigh,
Hy is ’t, end’ blijft sulcks altijdt:
Ten wege brenght hy sachtmoedigh
Den sondaer vervallen wijdt.
Den ootmoedigen leert hy
Sijn Godtsalige voetpaden:
Hy toont oock sijn wesen vry,
Den armen menschen beladen.

Pause.

5   Goetheyt en waerheyt verheven
Zijn des Heeren wegen al,
Voor hem die daer na sijn leven
End’ sijn gangen rechten sal.
O Heer, door uwen naem klaer,
Wilt my goedighlick mijn sonden
Vergeven: Want seere swaer
Ende groot zijn sy bevonden.

6   Wie is hy die altijt spoedigh
Onsen Godt vreest boven al?
Die werdt geleert overvloedigh
Van den wegh dien hy gaen sal.
Die sal besitten sijn goet,
Met stilheydt ende met vrede:
Sijn zaet sal in overvloedt
Het lant oock besitten mede.

7   De verborgentheyt des Heeren
Is den mensch geopenbaert,
Die Godt vreest en houdt in eeren,
End’ sijn verbondt wel bewaert.
Mijn hert ende mijn gemoet
Op den Heer hen alleen setten,

[p. 73]

[De Brune]

Laet doch gheen die op u wachten
Schaem-rood zijn: Laet zijn beschaemt,
Die met on-re’en trouwloos hand’len.

⁺ 2   Doet my, Heer, uw wegen kennen,
Ende leert my uwe pa’en:
Leyd my in uw waerheid, leert my,
Want ghy zijt de God mijns heils:
Ick verwacht u alle dagh.
Denck aen uw barmhertigheden,
En uw goedigheden, Heer;
Want die zijn van eeuwigheden.

⁺ 3   Heer, en wilt doch niet gedencken
Aen de zonden mijner jeught,
Noch aen mijne overtredingh;
Denckt doch mijner, naer uw gunst,
En dat om uw goedheids will’.
⁺ God de Heer is goed en billigh,
Daerom zal hy ’t zondigh volck
In den wegh wel onderwijzen.

4   Hy zal in ’t gerichte leyden
Alle die zachtmoedigh zijn;
Hy zal die zachtmoedigh leven,
Onderwijzen in zijn wegh. Pause.
⁺ All’ des Heeren paden zijn
Goedertierenheid en trouwe,
Aen die geen die zijn verbond
En getuygenissen houden.

5   Heer, vergheeft my, om uws naems wil,
Mijn on-recht, want dat is groot.
⁺ Wie is ’t, die daer vreest den Heere?
Hy zal hem wel, in de wegh,
Leeren, dien hy kiezen zal:
Zijne ziele zal vernachten

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

[p. 74]

[Datheen]

Want hy maeckt vry mijnen voet
Vyt al der Godloosen netten.

8   Siet my aen met goeder herten,
Hebt doch med’lijden met my,
Want eensaem ende vol smerten
Ben ick, Heer, end’ gantsch onvry.
Ick werde seere benouwt,
Daeg’lijcks werdt grooter mijn lijden:
Helpt my, Heer, die u vertrouwt,
Vyt den noot in desen tijden.

9   Mijn jammer wilt doch aenmercken,
Mijnen angst end’ noodt aensiet,
Mijn sonden end’ boose wercken,
Vergeeft my goedtlick om niet.
Siet hoe de vyanden mijn
Moetwillighlick boven maten,
Die groot van getale zijn,
My seer vyandelick haten.

10   Voor haer list mijn ziel bewaret,
Verlost my dat ick met smaet
End’ met schand’ niet zy beswaret,
Want ghy zijt mijn toeverlaet.
Slecht, recht, ben ick, my behoet,
Want ick sal, Heer, u verwachten.
Israel uyt tegenspoet
Verlost oock door uwe krachten.