Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den xxij. Psalm.

1   WAerom verlaet ghy my, mijn Godt, mijn Heer?
Verr’ is uw’ hulp, doch ben ick benouwt seer,

[p. 61]

[De Brune]

⁺ 4   De Koninck steunt op God den Heer:
En hy zal door de gunste
Des Hooghsten niet eens wanck’len. Pause.
⁺ Vw hand zal vinden uw partyen;
En uwe rechterhand
Zal vinden die u haet.

⁺ 5   Ghy zult-ze, als een oven viers,
Ter tijd uw’s torens zetten.
D’Heer zal-z’ in toorn verslinden;
⁺ ’t Vier zal-z’ op-eten: en ghy zult
Haer vrucht uyt d’aerd verdoen,
Haer zaed uyt ’t mensch gheslacht.

⁺ 6   Want ziet, zy hebben teghen u
Quaed aen-geleyt; zy hebben
Yet schendlicks gaen verzinnen:
⁺ Maer zy en hebben gansch gheen macht:
Want ghy hebt haer ghestelt
Gelijck tot een doel-wit.

7   Met uwe pezen zult ghy ’t recht
Op haer ghezicht toe-legghen.
⁺ Verhooght u doch, ô Heere,
In uwe sterckt’: zoo zullen wy
V zinghen, en uw macht
Steeds loven met ghezangh.

+ 7

+ 8

+ 9

+ 10

+ 11

+ 12

+ 13