Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

XXI. PSALM.

Davids Psalm, voor den Opper-zanghmeester.

1   O Heer, de Koninck is verblijdt,
In uwe sterckt’: hoe zeere
Is hy in uw heil vrolick!
⁺ Ghy geeft hem zijnes herten wensch,
En zijner lippen spraeck
En hebt ghy niet gheweert.

⁺ 2   Want ghy, ô Heere, komt hem voor
Met zegeningh van ’t goede;
Ghy zet op zijnen hoofde
⁺ Een goude kroon: Hy eischt van u
Het leven; ghy gheeft hem
Tijd-lenghte voor altoos.

⁺ 3   Door uw heil is zijn eere groot;
Ghy geeft hem glans en luister;
⁺ Ghy hebt hem tot een zeghen
In alle eeuwigheid ghestelt.
En ghy vervrolickt hem, door vreught,
Met uw lief aenghezicht.
Pause.

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

[p. 60]

[Datheen]

8   Vw’ hant is sterck genoegh om slaen,
Ia om neder te vellen
Die hen tegen u stellen.
Sy werden oock tot niet gedaen,
Die uwen prijs en eer
Hebben verachtet Heer.

9   Vw’ gramschap hen verslinden sal
Als eenen heeten Oven,
Onder vol vyers en boven.
Sy werden oock verdorven al,
Van u, daer men op siet,
Werden sy bracht tot niet.

10   Vytgeroeyt werden sy met een
Van der aerden met machte,
Sy end’ al haer geslachte.
Daer en werdt gedachtenis geen,
Noch gewach vroegh of spaet,
Van haren stamme quaet.

11   Om datse hebben onderstaen
Den Koningh te beschaden
Met allerley boosdaden.
Tegen u sy met list raetslaen,
Maer daer werdt door haer kracht
Niet bysonders volbracht.

12   Al waer ’t dat de boos’ opgericht
Te saem tegen u quamen,
Ghy soutse haest beschamen.
Ghy sultse schieten in ’t aensicht,
Daer op hebt ghy gemickt,
End’ uwen boogh geschickt.

13   Daerom maeckt u doch op, O Heer,
Wilt met ernst nu bewijsen
Vw’ kracht, niet om volprijsen.
Op dat wy altijdt, t’uwer eer,
Prijsen ons leven langh
Vwe macht met lof-sangh.