Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 58]

[Datheen]

Den xxj. Psalm.

1   DE Koningh sal seer zijn verheught,
Dat hy door uw’ hant krachtigh
Verlost is, Heer almachtigh,
Hoe vol sal hy wesen der vreught,
Siende dat hy gewis
Door uw’ kracht bevrijdt is.

2   Sijnen lust end’ begeeren al,
Soo hy dat overlegget,
Heer, ghy hem niet ontsegget:
End’ al dat hy u bidden sal,
Daer van hy doet vermaen,
Sal hy van u ontfaen.

3   Want eer hy bidt, zijnde benouwt,
Maeckt ghy hem, Heere goedigh,
Met rijckdom overvloedigh.
Een kroone van geloutert gout
Maeckt ghy hem, die ghy stelt
Op ’t hooft midden in ’t velt.

4   Hy begeerde doch anders niet
Dan dat ghy hem woud geven
Slechts eenen tijdt om leven.
Ghy hebt hier boven (soo men siet)
Hem vergont overvloet:
Ia ’t eeuwigh leven soet.

5   Door u goetheyt maeckt ghy altijt
Dat sijnen goeden name
Wijdt verbreydt werdt bequame.
Want ghy, Heer, die goedertier zijt,
Hem prijs end’ eere wilt
Altijdt geven seer milt.

6   Ghy verciert hem, dat hy hier naer
Eenen spiegel sal wesen
Vwer goetheydt gepresen.
Ghy hebt hem verheuget voorwaer,
End’ sijn herte verlicht
Door u lieflick gesicht.

7   Op dat de Koningh zy bevrijt
In sijn leet end’ benouwen,
Op Godt staet sijn vertrouwen.
Van Godt wacht hy hulp in den strijt,
Door welcken hy eenpaer
Vast blijft sonder gevaer.

[p. 59]

[De Brune]

4   Zy hebben zich ghekromt ter aerde,
En vielen daer zoo neer:
Maer wy zijn over-eynd gerezen,
En blijven vaste staen.
⁺ O Heere, wilt ons doch behouden.
De Koningh, onze Heere,
Zal ons, ten daghe onzes roepens,
Gehoor en antwoord gheven.

+ 5