Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den xix. Psalm.

1   DE Hemelen seer klaer
Verkonden openbaer
Des Heeren macht seer groot:
’t Firmament vast gestelt,
Ons dagelijcks vertelt,
’t Werck sijner handen bloot:

[p. 51]

[De Brune]

En mijne enckels hebben niet gewanckelt.
Ick hebbe mijn vyanden steeds vervolght,
En aengetroffen; en niet weer-gekeert,
Tot dat ick-z’ hadd’ verdaen; en ick doorstack-ze,
Zoo dat-ze niet weer op en konden rijzen.
Zy vielen onder mijne voeten ne’er:
Want ghy omgordt my met kracht tot den strijd.

III. Pause.
⁺ 12   Ghy deed mijn weder-stander voor my bucken,
En ghy gaeft my den neck van mijn vyanden;
Ick hebbe oock mijn haters gansch vernielt:
Zy riepen, maer doch niemand heeft verlost;
Tot God, maer hy en heeft haer niet geantwoord:
Ick hebb’ haer als ’t stof voor den wind vergruyzet:
Ick ruymde-z’ als het slijck der straten wegh.
Ghy helpt my uyt de twisten van het volck.

⁺ 13   Ghy hebt my tot een hooft ghestelt der Heid’nen.
’t Volck dat ick niet en kende was my dienstbaer;
Heeft my gehoorzaemt op ’t gehoor van d’oor:
Vremd’ onderworpen zich my valschelick;
De vremde vielen bevend’ uyt haer sloten.
⁺ De Heere leeft, mijn rotz-steen zy gheprezen,
En dat de God mijns heils nu zy verhooght:
De God, die my volkomen wrake gheeft:

14   Die volcken onder my brenght, en my helpet
Van mijn vyanden; die my hebt verheven,
Verr’ boven hen, die tegen my op-staen.
Ghy vrijt my van de mensche des ghewelds:
⁺ Dies zal ick, Heer, u onder d’Heid’nen loven,
En uw naem zinghen, die het heil zijns Koninghs
Groot maeckt, en die daer eeuw’lick gunste doet,
Aen zijn ghezalfden, David, en zijn zaed.

+ 12

+ 13

+ 14

+ 15