Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den xvij. Psalm.

1   AEnsiet, Heer, ’t recht van uwen knecht,
Wilt mijn geroep, o Godt, verhooren,
Mijn gebedt kome tot u ooren,
Het welck vloeyt uyt een hert oprecht:
Van u, die wetet alle dingen,
Wil ick oordeel en recht ontfaen,
Wilt doch mijn sake mercken aen,
Want gantsch recht is al mijn voortbringen.

2   Ghy hebt mijn hert ’s nachts doorsocht, Heer,
End’ dat aen den proef-steen gestreken:
Noyt heb ick leugen willen spreken,
Ghy vint my getrouw immermeer.
Ick soude my na den bevelen
En ’t woordt uwes monts, Heer, met vliet,
Soo dat ick niet hebb’ gemeyns yet
Met hen die rooven ende stelen.

[p. 41]

[De Brune]

’k Zal haer bloed-offers niet op-off’ren, Heer,
Noch haren naem op mijne lippen nemen.
⁺ De Heere is mijn erf en mijnen beker.
Ghy zult mijn lot aenvaerden en handhaven.

3   De snoeren zijn my op een zoet vermaeck
Gevallen: een schoon erf is my geworden. Pause.
⁺ Ick zal den Heere loven, die my raed.
Mijn nieren onderwijzen my by nachte.
Ick stelle my den Heer gheduerigh voor my;
Want hy is by my, ick en zal niet wanck’len.

⁺ 4   Daerom zoo is mijn herte zeer verblijdt,
En mijne eere juyght en springht van vreughde:
Mijn vleesch dat zal oock woonen wel-gerust.
Want ghy en zult mijn ziel in d’hel niet laten,
En ghy zult niet toe-laeten, dat uw heiligh
Verderffenisse zien of mercken zoude.

⁺ 5   Ghy zult my ’t pad des levens doen verstaen.
Heer, by uw aengezichte is verzadingh,
Van alle vreughd: in uwe rechterhand
Zijn alle lieflickheden zonder einde.

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6