Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

XIII. PSALM.

Davids Psalm, voor den Opper-zanghmeester.

1   HOe langhe zult ghy my, ô Heer,

[p. 34]

[Datheen]

Wilt ghy u van my eeuwigh wenden,
Die benouwt ben soo langhs soo meer?

2   Hoe langh sal noch dat herte mijn
Vol van anghst en van smerte zijn,
End’ daer toe vol sorgen mits desen?
Hoe langh sal mijn vyandt noch wesen
Mijn verwinner tot mijner pijn?

3   Aensiet my Godt, ghy zijt mijn kracht,
Troost mijn hert, ’t welck u doet sijn klacht:
Wilt mijn duyster oogen verklaren,
Dat ick in den slaep niet moet varen
Des doodts, en daer blijve versmacht.

4   Op dat hy die my sterck bevecht,
Niet seydt: Hy is neder geleght,
End’ dat de vreught mijner vyanden
Niet dobbel werde t’mijner schanden,
Siende den val van uwen knecht.

5   Op u Heer staet mijn hoop alleyn,
Neemt wegh mijn kruys en noodt niet kleyn,
Wilt my uwe vreught weder bringen,
Soo sal ick u loven met singen
Voor uw’ weldaden in ’t gemeyn.