Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 33]

[De Brune]

XII. PSALM.

Davids Psalm, voor den Opper-zanghmeester, op de Scheminith.

1   BEhoud, ô Heere, want de vroom’ ontbreken:
Want weinigh zijnder onder ’t mensch-gheslacht,
⁺ Die trouw zijn. Elck spreeckt tot zijn even-naesten
Met valscheid, met een lippe van ghevley:

2   Zy spreken met een hert, en met een herte.
⁺ De Heer snijd’ af de lippen van ghevley:
De tonge die daer groot spreeckt; die daer zeggen,
⁺ Wy hebben met onz’ tonghe d’overhand.

3   Die zeggen; onze lippen die zijn onze:
⁺ Wie is heer over ons? De Heere zeght,
’k Zal opstaen, om ’t verwoesten van d’ellendigh’.
Om ’t kermen van de gheen’ die arme zijn.

4   Ick zal dien hy aenblaest, behouden zetten.
⁺ Des Heeren re’en zijn onbesmette re’en:
Als zilver in een aerden kroes geloutert,
Gesmolten-en-gezuyvert zeven-mael.

⁺ 5   Ghy, Heere, zult hen hoeden en bewaeren,
Voor dit gheslachte, tot in eeuwigheid.
⁺ De godlooz’ draven rondom: als de snoodste
Van ’s menschen kinders meest verheven zijn.

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

+ 7

+ 8