Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den viij. Psalm.

1   O Onse Godt en Heer seer hoogh gepresen,
Hoe heerlick moet doch uwen Name wesen?
Over d’aerdtrijck streckt u heerlickheyt schoon,
Ia wijder dan daer gaet des Hemels Throon.

2   Men siet alsins uwer kracht veel getuygen,
Selfs in den mont der kinderen die suygen,
Daer door maeckt ghy tot niet ende beschaemt
Vw’ vyanden door uw’ kracht seer vernaemt.

3   Maer als ick wil aensien ende bemercken
De Hemelen, Heer, uwer handen wercken,
De sterren, de mane, die ghy door ’t woordt
Maeckt ende stelt een yeder op sijn oort.

4   Als dan spreeck ick by my verwondert seere,
Wat is doch van den armen mensch, O Heere,
Dat ghy sijner alsoo gedachtigh zijt,
End’ over hem sorge draeght t’aller tijdt?

Pause.
5   Ghy maeckt hem dat hy Godt schier zy gelijcke,
Want ghy maeckt hem overvloedigh en rijcke
Van heerlickheyt, die doch naeckt is end’ bloot,
Ghy maeckt hem vol met veel goederen groot.

6   Ghy laet hem zijn over ’t werck uwer handen
Als een Heer der selven in allen landen:
Sonder uytnemen, alles in ’t gemeen
Hebt ghy hem onderdaen gemaeckt met een.

[p. 21]

[De Brune]

Hy heeft zijn pijlen tegen die
Vervolghers in het werck gestelt.

6   Ziet hier, hy is ghelijck in arbeid
Van onrecht, en van moeite zwangher:
Hy brenght een leughen aen den dagh.
⁺ Hy dolf een kuil, en graefdez’ uit;
Maer hy is in de gracht gevallen,
Die hy gemaeckt heeft ten verderve.
Zijn moeit’ keert alzoo op zijn kop,
En zijn gheweld daelt op zijn sche’el.

⁺ 7   Ick zal den Heere, met lof-zanghen,
Nae zijn gerechtigheid belijden:
Ick zal psalm-zingen Godes naem,
Die daer de alderhooghste is.

+ 8

+ 9