Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

V. PSALM.

Davids Psalm, voor den Opper-zanghmeester, op Nechilot.

1   NEemt doch ter ooren mijne reden,
Verstaet mijn overdenckingh, Heer:
⁺ Merckt op de stemme mijns geroeps,
Mijn Koninck, mijn God: want u, Heere,
Zal ick aen-bidden.

+ 2

[p. 12]

[Datheen]

By u zijn de boosdaders quaet,
Met haren doen end’ boose zeden
Gantsch niet geleden.

5   De dwasen die na u niet vragen,
Sullen voor u verschijnen niet,
Want ghy die hatet, soomen siet,
Die boosheydt doen, sonder vertsagen,
Iae met behaghen.

Pause.
6   Ghy sult uwe gramschap bewijsen,
Over de leughenaers ghemeen,
Doodtslaghers, bedrieghers niet een,
Zijn voor Godt (dien elck mensch moet prijsen)
Een groot afgrijsen.

7   Maer door uw’ goetheyt hoogh gepresen,
Die ghy my bewijst, sal ick gaen
Om u, O Heer, te roepen aen
In u Huys, daer ick sal mits desen,
Godtvruchtigh wesen.

8   Geleydt my, Heer, end’ laet doch blijcken
Aen my uw’ goetheydt, dat my niet
Mijn haters brenghen in ’t verdriet:
Leydt my uwen padt insghelijcken,
Sonder afwijcken.

9   Daer is geen waerheydt in haer monden,
Haer hert is valsch, arghlistigh, straf,
Haer keel is als een open graf:
Haer tongh is vol smeeckens bevonden,
Tot allen stonden.

10   Verderfts’, en doet te niet haer namen,
Breeckt haer raetslagen, end’ haer doen,
Verstroyts’ om haer boosheydt seer koen:
Want, Heer, sy soecken alle t’samen
V te beschamen.

11   Maer verheught hen ’t gemoet en sinnen,
Die op u vertrouwen altijt,
Dats’ in u, Heer, werden verblijt,
Die uwen Naem in ’t herte binnen
Trouw’lijck beminnen.

[p. 13]

[De Brune]

⁺ 2   Ghy zult mijn stemm’, Heer, ’s morgens hooren;
Des morgens zal ick my tot u
Vervoeghen, ende omme-zien.
⁺ Want ghy zijt geen God, die behagen
Hebt aen godloosheid.

3   De booz’ zal by u niet verkeeren,
⁺ De dwaze die en zullen, Heer,
Voor uwe ooghen niet bestaen.
Ghy haet, ô Heere, alle werckers
Der ongherechtheid.

Pause.
⁺ 4   Ghy zult de leughenaers verderven.
God heeft een grouwel van de man
Des bloeds, en die bedrogh aenricht.
⁺ Maer ick zal, door uw groote goedheid,
In uw huis ingaen.

5   Ick zal my in uw vreeze buighen,
Naer uwer heiligheids paleis.
⁺ Leid my, om mijn verspieders will’,
In uw gherechtheid; wilt uw weghen,
Heer, voor my richten.

⁺ 6   Want in haer mond is niet dat recht is;
Haer binnenst is maer schendery;
Haer keele is een open graf:
Zy maken haere tonghe snijdigh,
Tot vleyerien.

⁺ 7   Verklaert-ze schuldigh, laet-z’ Heer vallen
Van haer raedslagen, drijft-ze heen,
Om dat haer feilen vele zijn.
Want zy zijn tegen u verbittert,
En wederspannigh.

⁺ 8   Laet bly zijn, die op u betrouwen,
En laet haer juygen eeuwighlick:
Om dat ghy haer beschut en deckt.
Laet haer, die uwen naem beminnen,
In u verheugen.

+ 3

+ 4

+ 5

+ 6

+ 7

+ 8

+ 9

+ 10

+ 11

[p. 14]

[Datheen]

12   Want ghy zijt mildt end’ overvloedigh
Den vromen man, Heer, goedertier,
Met uwe gunst deckt ghy hem schier,
Als met den schildt, ghy zijt soo goedigh,
End’ seer lanckmoedigh.