Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

Den v. Psalm.

1   V Verhoort, O Godt, mijn woorden klachtigh,
Laet uw’ ooren op zijn gedaen:
End’ wilt doch d’oorsaecke verstaen
Mijns klagens en suchtens eendrachtigh,
O Heer almachtigh.

2   Hebt acht op mijn suchten gestadigh,
Mijn Godt end’ Koningh groot geacht,
Dewijl ick tot u met aendacht
Mijn smeecken doe, O Heer genadigh,
Ende weldadigh.

3   Des morgens vroegh voor den dagh-rade
Sult ghy my verhooren eenpaer,
Want seer vroegh sal ick u voorwaer
Bidden, wachtende vroegh end’ spade
Op uw’ genade.

4   Ghy zijt een Godt, die de boosheden
Niet en bemint, maer wederstaet:

[p. 11]

[De Brune]

Beminnen, en de leughen zoecken? Sela!
⁺ Maer weet doch dit, dat zich de Heere
Een gunst-genoot bescheiden heeft.

2   De Heere hoort, als ick hem roepe.
Zijt wel beroert, maer zondight niet.
Spreeckt in uw herte, op uw legher;
En houd u zelf gerust en stille. Sela!
⁺ Slacht offeranden des gerechts;
Stelt uw vertrouwen op den Heere.
Daer zeggen vele onder haer,
Wie zal ons ’t goede doen aenschouwen?
Verheft ghy over ons, ô Heere,
Het klaer licht uwes aenghezichts.

⁺ 3   Ghy geeft meer blijdschap in mijn herte,
Dan als haer koorn, en most veel zijn.
Ick zal in vrede neder-liggen,
En slapen t’saem: want ghy alleene
Zult my doen zeker woonen, Heer.

+ 2

+ 3

+ 4