De gouwe oer
Wijlrees
Et Wimke van der Sjnieder, ei beumke van ei joar of nuege sjprong in zie beutje oppen Guel. Et dink wakkelde en sjokkelde effekes en dan sjpielentaere dreef et aaf. Et sjprong uever sjteing en aever sjuem. Et huppelde langs de weie woe de kiesje en de proeme bleujde en der mèlder fluidde: ‘Vier tappe beer, der wien is oet’. Et Wimke vong et water van de Guel zoe greun wie der toog van menhier pesjtoer. Onger de buim woede de keuj gemolke en de melk sietsde en sjprietsde in de tobbe. Goudvusjsje sjronge oet ge water zoe mer bie et Wimpke in et beutsje, dan wir droet pletsjde zie et water in. Et Wimke wreef zich van sjpas in gen heng en der melder fluidde: ‘Vier tappe beer, der wien is oet’.
Get wiejer i gen baende leepe de sjouper van et Sjenkske Wullewèver. Et kaelke zout zelf te bie en wour same mit ziene fuk eine late ungere* aan et hawte.
Et Wimke kiek ins wie laat et wour. Hae haw mit de kleing Kemmunie eing iezere oer van de tant An gekriege, mè mit de plechtige zou der nonk Pie em ein zilvere cadeau doen.
Mè noe sjtong die iezere tant An sjtoek sjtil. Drum reep hae op et Sjenske: ‘Hei sjieper, wie laat hubst toe?’ Der hond begos opins te bletsje en et Sjenkske sjrok wakker en reep: ‘Maria-Joezep, wat hubste te sjrieuwe, sjinoas’. ‘Wie laat hubt gier meister?’ vraagde et beumke noe hiel belaefd.
Et Sjenkske kiek ins erg gelierd noa gen loch en reep: ‘Viedel* op drie’.
‘Mè’, vraogde et Wimke verwonderd: ‘Wie kint dier dat zoe weite. - Gier loert neet ins op ein oer’. En doe sjproak et Sjenkske Wullewèver, dat dom kaelke mit ei gezichske wie eine verdruegde erpel mit broebele op: opins zoen grellige groete weurd: ‘De zon is mieng oer!’
Dat Sjenkske toch! De zon is mieng oer!
Et beutsje sjprong wir wiejer en et water wour zoe blaw wie et kleid van de Moddergôds. Mè et Wimke prakkezeerde zich gek op die weurd van dat sjieperke: De zon is mieng oer. Wie kreeg dat awt kaelke de zon opgedriend? Doa zoat toch geinne knoep aa. En wie kos dat ermzielig klei Sjenkske dog bie?
Et beutsje sjprong mer wiejer. Der melder fluidde; et Wimke lachde - lachde. Hae wol de zon hubbe - hubbe - es zieng gouwwe oer. Hae wol ze huere tikke aa zieng oere. Hae wol dae gouwwe dèksel keure wie ei sjoen sjilke van de patere. Hae wol ze drage in zie kammezoalstesjke en ze sjtiekem Zondes in gen kirk laote zie aa zieng gow vrung: et roed Sjengske Sjlange en et Pieke Nix. Wie zou et Kriske Pietesj zieng katuigskes knippere en tant An de troane wisjsje in heure sjnoefsplak. En de sjtruipers en de ruibersj zouwe floep vuer em hubbe umdat hae, et Wimke Sjnieders sjnachts de zon kos laote sjiene.
De Groetmodder zou kruetskes make en zaekke: ‘Mè, wie is et bie der Herregod meugelek: Doa lup mich dae poet van os mit de zon in gen tesj.’ En es er dan langs einne hoondersjtal koam, begoste de hane te kriene. Et Wimke van der Sjnieder wreef zich in gen heng: Hae doog de hane kriene!
En es hae de gouwwe oer meuj wour drage zou hae zich einne wèkker devan laote make. Sjnachts zou et Wimke sjtukskes devaan aaf kretse en bie der Kroes op de verkeskup in gen vinster sjtruije. Dan zou gans Wielder aan sjpoeker gao gluive. Hae kos auch sjtukskes brueje* in der pool oppen houf - dan wour et jues of der Werner heim wour, dae doa de sjtumpkes sigaret in bruejte en dat kiesjde, kiesjde dan zoe fèin.
Auteursrechtelijk beschermd