Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur



[pagina 397]
Drinkleedje Wessems Tösse mich en de randj van mie glaas steit wie 'ne raingelboag ein stil gedachte: Ich wol det ich wos waat det waas... Wie oaj bekindje gaon de daag noe langs dich hair mer häör verdreet is mich gans vraimdj gewoearre. Ich gluif: ich höb nao einen augesjlaag auch al det eige van häör leef verloearre. De raingelboag gruujtj oet in heiter kluërre toet ein hoeagspanning tösse laive' en doead en uëversjreentj wied mie verlaigen heimwië* nao gruëtser leecht en vrekker sjoean. Ich stoeat aan zienen glazeren droum mien henj gans oeappe wen ich wie blindj zeuk nao den daag. Ich weit: wie deun mich nao 't gelök zich auch maag tuine,* nog deunder bie - in eigen hert - verruëdj zich leid. Al is de wil zoea weust, oos spiere zoea gezwank* toch zolle wai de wedloup mèt d'n doead verleze; de windj steit sjraap... de waig dai trektj zoea lank. Het laeve winktj dich jao of 't noeat sjoeanner zòng, Allein om in zien erm nog roewer te bevreze waat wie 't ieste greun in dich te bleuje stòng. Tösse mich en de randj van mie glaas steit wie 'ne raingelboag ein verloupe gedachte, En oet de liëgge aoveslòcht kumtj uëver mie gemood wie maonleecht uëvre Maas ei wais, mistruestig wachte...* Cor Deneer