Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 356]

De gardciviek
Venloos

In de Fransen tied, Zoë umstreeks 't jaor achtiënhónderd,
Toen woord ós stad in eur kalme rös euverdónderd
Door 't niets, det Napoleon, Frankrieks groëte zoon,
Ouk Venlo de ier van zien bezeuk aan zoel doon.

Hiël de stad woord vervöld van ein koortsig verlange
Um de Keizer maar jao spóntaan te óntvange.
Det scheen toen nog allemaol maar zoë te gaon,
Det zoele wej veur Hitler neet hebbe gedaon!
De Gardciviek, ein twiëde saort soldaoterie,
Zoëwat op d'n aard wie de latere schutterie,
Woord bejeingetrómp hals euver kop,
Kwaam in 't gewaer en stelde zich op.

De kómmandant, dae hiël wat slummer waar as al de andere
Maar aan 't moreel van d'n troep weinig kós verandere,
Probeerde 't uterste, deej wörkelik zien bes,
Reep zien kaffers tot de orde en goof eur les:
‘Gej ziet de Börgerwach, gej ziet de Gardciviekers,
‘In hiël ós gooie stad besteit d'r gaar niks sjiekers;
‘Wannier de Keizer kump, dae groëte Monseigneur,
‘Dan roop gej: Laeve de Keizer, of: Vive l'Empereur!’

[p. 357]

 

Vive l'Empereur? Det waar toch Frans, verdorie?

 

Det krege de Gardciviekers gaar neet in eur memorie.

 

De kómmandant keek rónd, zoog niks as dómme köp,

 

En pómpde eur 't Frans hiël lanksaam in eur döp:

 

‘Gej weit toch zeker waal, waat ein ald wief is, minse?’

 

‘Jao!’ reep d'n hiëlen troep, hae kós 't neet baeter winse.

 

‘Wannier de Keizer kump, stot geej hieël netjes stief,

 

‘En roop oet volle bors allein 't wäördje: ‘Wief!’

 

‘Wet gej, waat aolielampe zien, die sóms zoë kinne dampe?

 

‘Dan roop gej maar allein 't slot daovan, dus: ‘Lampe!’

 

‘Ein piepereurke* heb gej zeker allemaol in de tes?

 

‘Ge roop allein maar: “Reur!” Ik merk 't al, 't geit bes!’

 

 

 

Nao einen halven daag geweldig exerceere

 

Kós eindelik d'n troep zien spraekkoer repeteere;

 

Ze vónden 't enorm, ware in good humeur,

 

En langs de Kölsepaort weerklónk ‘Wief, lampe, reur!’

 

Toen kwaam de groëten daag; de Gardciviek stónd vaerdig,

 

De knuip hiël fijn gepoets, de groëte Keizer waerdig.

 

De kómmandant te paerd, de zabel in de hand,

 

Ofwent hae maar allein d'n baas waar in 't land.

 

 

 

Dao klinke sinjale, d'r geit wat gebeure,

 

De börgers verschiene aan rame en deure;

 

Mit paerdgehinnik en hoovegeklats

 

Kump Napoleon aan door de Floddergats.

 

Isse det, det klein merke, op dae schummel gezaete?

 

De Gardciviekers zien van schrik al eur lesse vergaete.

 

't Is muuskesstil, de kómmandant krieg ein kleurke...

 

Dan klink 't: ‘Ald wief! Aolielamp! Piepereurke!’

 

Napoleon haet d'r gelökkig gein waord van verstaon,

 

Hae haet eur bedank, en is vaerder gegaon.

 

 

 

Mathieu Cornet