Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 303]

Ummer wieër
Sittards

In aafbraak zeen de gouë brögke,
Die gistere bonjen aan vandaag;
En alles waat òs nog naobie waar
Woord lankzaam vraemd en bleik en vaag.
Me mòt zich ummer mer ergaeve,*
Kontent waat einen euverkump,
De daag, de nachte, wie ze kòmme.
Is 't mienen aard dat 'ch zit en zump*?
En lachtentaere dus mer wieër,
Weiër koutelebout en rume* sjlaon,
Zo lang de zòn nog op en aafgeit
En sjtarren aan den hemel sjtaon.

Felix Rutten