Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 304]

Neit mee...
Sittards

Ich zal dich neit mee trök zeen in dit laeve.
Verbie is al waat eimaol veur òs waar.
Zoo wie de wolke wurd 'ne minsj gedreeve
Al hot en haar.

Ich zal dien sjtöm noe neit mee kònnen heure,
Die wie meziek mich in mien oore loug.
Laot mich nao dich verlange, òm dich treure,
Doe gings allein mer oet mien oug.

Doe bleefs in mich. En zal 't mit mich gedaon zeen,
Kans doe getreust dich zègge: ‘Pès* hae ging,
Haet hae mien sjoonheid in zien hart gedraage.
Zie laefde in zien herinnering.’

Felix Rutten