Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur
(1976)–Max de Bruin, Eugène Coehorst, Paul C.H. van der Goor, Jan Notten, Lou Spronck– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 235]
| |
De nechtelike dans va Merkelbek
| |
[pagina 236]
| |
Ze presenteirde aan Drikus eine krisjtalle bèker mit wien. Drikus waor gans oeterein en noum, one dat 'r wist, wat 'r dei, de bèker aan. Haè doosj èvel neit drinke, keek Sevrien razelentère aan en zagt: ‘Wat zal ich doon?’ ‘Drikus, drènk in eine Gòòds Naam!’ zagt Sevrien. En op dat woord: ‘in eine Gòòds Naam’... eine kraak, es went de bliksem in ein eik sjloug... sjtank va solfer... en 't gans gesjpuus waor eweg, hulend en vloukend door gen locht. De twee sjtonge in de sjwarte duusternis mit eine sjweitdruppel aa jeder haorsjpier. Mer wie ze voolte, dat hun bein weir gengber* waoren, doe ging 't ouch op Sjilvend aan, dat hun de haoren fludden aan de kop. Aan Dirke Weidje hoorte ze de ‘koet’* weir roupe, es went niks gebeurd waor. Wie ze aan Sjilvenderhuuske koumen, mirkde Drikus dat hae de bèker nog sjtief i gen henj hauw, mer dao waor geinen druppel mééi in. Hae sjtamelde get tègen Sevrien van ‘Wat mot ich mit dat dink doon?’ en daè zagt: ‘Versjteek 'm in dien kleierkist, veer konne dâ later zeen wat veer mit 'm avange.’ Ze woonden nèven ein op Gen Bèèk en waoren om hauf ein heim. Drikus klatjsde de pòòrt toe en versjtook de bèker, mer kos de ganse nacht gein oug opein doon. Haè loesterde mer ummer of niks op gen hoes aankoum. 's Angerendaags effe veur twelf oere om de middig, doe voort eine deftige koetsj mit twee sjwarte pèèrd i Sjilvend de Bèèk aaf. Bie 't hoes van Drikus sjtong 't vrèèm gevaer* sjtil en eine heer in 't sjwart, mager en bleik, koum d'r oet en ging dao nao gen hoes in. Ze zouten à gen dusj en wollen krek den Engel des Heren gao baèë veur 't ète. Reigelrecht ging de sjwarten heer op Drikus aan en vroug 'm de bèker, dae d'r van den nechtliken dans hau mitgenomen. Wie 'r dat vraogde, keek haè Drikus aan mit ougen, woe ein heimelijk vuur i brandj. 't Waor es went Drikus eine mit geweld den trap op dreif en hae haolde en gouf de bèker. De vraème waor zoo de pòòrt aaf en de koetsj rolde wiejer de Bèèk aaf en keerde zich op Gangelt aan. Later vertelde 't Rood Jenniske, daè in 't Leifender vên aan 't vootsje* grave waor, dat eine wage mit twee sjwarte paèrd en geluije* raar door 't ven gereie koum, wo nog noots wagen of paèrd gezeen waor. En wat 't wonjesjte waor, Jenniske kos, wie 'r langs waor, neit zeen wo haè gevaren hau. ‘Dat mot d'r lebendige satan gewèèst zin,’ zagt Jenniske.
W.J. Vromen | |
[pagina 237]
| |
|