Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 153]

November
Maastrichts

Allerhèllege, Allerziele,
die us doge beie, kniele
veur die veur us hij verbleve,
en noe in 't ander leve
us: ‘Memento mortui’ vraoge,
of us bijstoon in us klaoge,
zien veurbij. Hubertus' jachte,
die de jegers weelmood* brachte,
volgde; vörkes van St. Meerte
branden 's aovends in de veerte,
kläörden in hun vlamgewiemel
vuurroed tege donkren hiemel
en hun zwarte roukpluim, duuster,
doufde 't leech van stareluuster,
woe ze hoegtrok. Nievelwolke
drökken op 't land hun kolke,
klaam en dik daan, woe gei stare-
en gei maonleech door kaan ware,
jao, wel dèks de zonnestraole,
iers es die weer zien aon 't daole
tegen aovend. Ofwel es de
bulderpoorten oet 't Westen,
vrie en kaaid de störm doen vlege,
lieg en gries drijf wolk en rege
euver veld en weeg en baone,
door de bös en door de laone
en de buim doen buige, vringe,
en hun tóppe steunend zinge,
nach en nachte laangk, en jaoge
wind nao wind en vlaog nao vlaoge.
En den daag??? Op den akker maore
ziech de peerd in depe vaore,
drèjt de ploog de vètte klute,
woe-in sprieuw en raove mute.

[p. 154]

 

Van de buim jaoge de blajer,

 

depe spaore snije rajer

 

van de groete boerekare,

 

die kuulraap en krote vare

 

nao de koule en de sjeure,

 

nao febrik en statie veure.

 

Fleur en geur oet hoof verdwijne,

 

kleur van wei en waas verkwijne,

 

greun weurd gries en dóf en valig,

 

stroek en wisse broen en kalig.

 

Allein naat en dauw-bedrope

 

geit de Sint Katrijnsblom ope,

 

es e lèste beeld vaan 't leve

 

us door blom en bleuj gegeve

 

veur 't aofscheid. En daan daonao?

 

December... is de winter dao.

 

 

 

Lam Wijsen