Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 130]

Ze sleep
Maastrichts

Et waos nao 't zomerhuiske
Dat 't kloppend hart mich reep;
En stèlle hoop die dreef mich,
Ich vònt ze dao die sleep.

Ich puunde heùr de lippe
Mèt roesekleur gebeùrd,*
En fluusterd' aon heùr oere
De schoenste leefdeweùrd.

En druimenteere hoort ze
Men weùrd die ze verstònd,
Want ene lach dee speùlde
Zoe zach um heùre mònd.

G.D.L. Franquinet