Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 113]

Ich sjtaon aan die graaf...
Klimmens

Ich sjtaon aan die graaf en ich dink aan dich
En vuer mich zieën ich die leef gezicht;
Ich huer de lüj achter mich kómmen en gao
En ich, wie verwieëze, blief ummer nóg sjtao.
Ich kal mit dich es wuesjte nóg hiej
En väöl geit aan miene geis weer vuerbiej;
Väöl, jao alles, va wieste bis gebaore
Tot aan d'r daag dat ich dich höb verlaore.
Doe loogs in die weegsjke, zoeë klein en zoeë görg,*
Doe waosj ummer ei kindje va werk en va zörg;
Ich zieën dich weer zitte in die bèdje rechop,
'n Sjtrik in dien haor, in dien ermkes 'n pop;
Die gezichsjke waor d'r gansen daag eine lach,
Mich èvel doog 't hart pien es ich alles bedach.
Ich huer dich weer sjpieële op dien mandolien,
Ich zieën dich mit de kirmes in 'n vleegmesjien;
Ich zieën dich in de brónk mit diene roeëzekrans
En huer dich weer lache mit d'r Sjaak en d'r Hans.
Ich zieën dich op bae-waeg nao's Leef Vrouw in 't Zand
En huer dich weer zinge va ‘Limburg, mie land’.
Wieste nao Lourdes gings mit d'r krankentrein
Sjtinge vieër op 't perrón, zoeë gans kort bie-ein,
't Waor mich es went mien hart väöl flotter sjloog
Van angs, dat ich dich neet lèvetig mieë zoog.
En wieste trükkaoms waor 't krek ofste hieël good wis:
‘Ich gao nao d'r hieëmel’ en dat 't neet lang mieë 'n is;
Doe lachdes en sjpasdes, wie vreuger, ève good
En has jeker daag van ós allemaol d'r bètste mood.
Ich deeg mich alle meute vuer dich te verberge
Dat ich 't auch wis, dat zieëkere, dat erge,
Tot Kaplaon dich d'r Hèlligen Aolich kaom bringe;
Vieër waore bedreufd, mèh doe loogs nóg te zinge.
Doe keeks zoeë kóntent en doe leets nóg gein traon,
't Waor krek es wentste de Kemunie has gedaon.

[p. 114]

 

Ich sjtaon aan die graaf en ich dink aan dich

 

En veur mich zieën ich dien ingele-gezich;

 

Doe loogs dao zoeë sjoeën in die lank sjnieë-wit kleid

 

Zoeë tevrijje en röstig, zoeë gans good gereid

 

Vuer dien lètste reis nao 't hieëmelparadies.

 

Vieër sjtinge bie dich, op-ins awt en gries;

 

Doe has 't noe allemaol zoeë good ueversjtange

 

En vieër, vieër waore zoeë gaer mit dich gegange.

 

Ich gao weer nao heim en blief dinke'n aan dich

 

En vuer mich zieën ich ummer die leef, bliej gezich;

 

Bie 't wessje en 't sjtrieke, bie 't kaoke van de noon,

 

Bie 't wirke en zörge, bie al wat ich doon.

 

Ich vraog nóg allein mèr aan die Moeëder van ós:

 

‘Leef Moeëder Maria, och went dat toch ins kós

 

‘Es mienen tied dao is, dat mie kind mich kumpt haole

 

‘Om mich bie Uch te bringe, dat ich neet zal verdaole’.

 

 

 

Maya