Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 68]

Wa'k et liefste lêês
Heyens

Den hemel wért 'r stil beej
en de ingelkes hâlden ör tóng,
zö duk as én môeder gét praote
mit örre grote jóng.

Ze hét wér es zitte schrîeve
geund än den ândere kânt,
énne van die veule brieve
mit die bekénde hând;

mit wér die eigeste foute,
- die mikt ze hóst altied! -
mit die âlde moie létters
zoas ge ze host nie mér ziet.

r briefke lit óp mien toffel,

ik schuuf de buuk opzeej:
vör veul zien die buuk geschreve,
dit briefke allennig vör meej.

En zaachjes goi ik än et lêze.
De wêld vält wég vör meej,
en duuzend âlde dinge
wérre ópéns wér neej.

En wielst* ik ör briefke wég lég,
dînk ik melankeliek:
zölang as díe brîef nog kómme,
zölang, jóng, ziede nog riek.

Want den hemel wért ér stil beej
en de ingelkes hâlden ör tóng,
zö duk as én môeder gét praote
mit örre grote jong.

Theo Terpstra