Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 66]

Mien vader
Heyens

Mien vader kreeg en orde van Oranje,
heej droeg ze inkeld mar den örste keer,
mar altied hai en bluumke ien zien knöpsgat,
'n onneuzel bluumke van den Lieven Heer.

Altiedig voond heej örgend wer zö'n bluumke
ien de rog, de smeele, op de bleik, ien 't gras.
Mit ennen eerbied baog heej zich d'r aover
en staok et as en gôldstuk op de jas.

Den ennen keer was et en kruudwisbluumke,
dan wer en pörper glöjend wiske hei,
en marts viölke of 'n vergaet-me-nietje
of en örste spierke gaele brem ien mei.

Ennen kunning was mien vader mit zö'n bluumke.
Genne vorst, den zien honneurs al van 's maens* vroeg
zö staotig en parmantelik kos drage
as vader prinselik zien bluumkes droeg.

Ik mos, ocherm, zien dodspreentje al schrieve:
gen waord van eer of meenselike pracht.
'k Schreef inkel ovver 'n klien mar prachtvol bluumke.
En ik weet, dat heej tevreeje nor mien lacht.

Want mien vader kreeg en orde van Oranje.
Die droeg heej inkeld mar den örste keer.
Mar altied hai en bluumke ien zien knöpsgat,
'n onneuzel bluumke van den Lieven Heer.

Theo Terpstra

[p. 67]