Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 32]

Psalm 139
Eijsdens

‘Vaan väör en vaan ater hawt Gier mich vasj ien Eur erm;
besjermend likt Eur haand op mich.
Ien de sjoet vaan mie moeëder hebt Gier mich al gevörmd.’

't Minsjt* heb ich um häör gegaeëve,
wie ich 't korsjte bie häör waor,
wie ich ien häöre sjoet mocht laeëve.
Zie haw vuur mich al alles klaor.

Dei daog waor ich mit häör verboongde;
vaan häör kraog ich mie hart, mie blood.
Toch heb ich dow neet oongdervoongde
wie leef zie waor en good.

Alleng al doeër aon mich te deengke
häör hart diks gawwer kloppe gong.
Ich zaog häör òowwe nog neet bleengke
vaan leefde, wie mie weegske vèerdig sjtong.

E keungsjtwerk kint me pas bewoongdre
doeër op 'ne aofsjtaand te goeën sjtoeën.
Me ziet de sjoenste del dao oongder
't bisjte doeër de berg op te goeën.

M'ne God, oemit kin ich daan Uuch neet veengde
en kin ich Eur bedoeling neet versjtoeën?
Oemit laot ich mich toch neet beengde
um Eure waeëg gerusj te goeën?

Eur grote leefde ien mie laeëve
zaog ich nog neet nao zoeväöl daog;
Ooch neet wieväöl Gier mich wilt gaeëve
umdat ich íén Uuch laeëve maog!

Pierre Theunissen