Lache is oonnötteg

[p. 73]

Vakmaan

‘Gef m'ch... 'ns kieke... jao, ein oons vaan die dao,’ wees mevrouw.

Ze stoont veur 't kraömke vaan de neutemaan op de merret.

‘Die hei, mevrouw?’ vroog 'r, terwijl 'r mèt ze blinketeg sjöpke nao 'ne bak wees.

‘Nein, die daoneve. Die jao.’

‘Késsjoes,’ zag 'r content. ‘Ein oons, mevrouw?’

‘Jao, ein oons, ezzebleef,’ zag mevrouw.

'r Pakde 'n tuutsje, meh maakde gein aonstalte urn 't te völle.

‘Maag iech ins get vraoge, mevrouw?’ zag 'r beleef.

‘Jeh?’ trok mevrouw häör ougsbraoje op.

‘Is 't veur e fieske, e fuifke, zal 'ch mer zègkge?’

'r Zwejde mèt ze sjöpke euver z'ne ganse kraom mèt allerhande soorte neute. ‘Nou, nein. Eigelek mer e paar maan die op bezeuk koume,’ zag mevrouw get verlege. ‘Zoe mer. 'ne Maan of zès.’

‘En zien dat jong lui? Awwer lui?’

'r Maakde 'n oonbestumde geste in de ruimde.

‘Aoch, mien awwers en m'n sjoenawwers en nog 'n tant en 'ne noonk.

Wiezoe vraogd'r dat eigelek?’ vroog mevrouw, noe e bitteke verbaas.

'r Góng neet trop in.

‘Aha!’ zag 'r. ‘Awwer lui dus. Mèt, nao iech aonnum, valse gebete. Jao?’

‘Dat zal wel,’ zag mevrouw noe get kortaof. ‘Meh gef m'ch noe mer 'n oons vaan die késsjoes.’

‘Bemeuje wèl iech m'ch neet demèt,’ zag 'r en 'r lag ze sjöpke neer. ‘Meh esd'r 't miech vraog... Kiek, iech höb gere contente klante, neet? Lui die reklaam veur m'ch make. Dao moot iech 't vaan höbbe. Es hei iemand weggeit en 'r kump thoes tot de oontdèkking tot iech 'm get verkierds höb verkoch... neet get sléchs huur, dat verkoup iech neet... meh get verkierds, get wat 'r neet kin gebruke, kiek, daan snij iech m'ch toch in m'n eige vleis, neet? Daorum vraog iech dat. Maag iech uuch noe ins 'ne gooje raod geve? Mootd'r luustere: Die késsjoes zien good huur, abseluut prima kwalliteit. Dus dao neet vaan. Meh... iemand mèt e vals gebeet, dee kin ze slech ete. Dat geit 'm oonder z'n tan zitte, die stökskes. Dat deit pijn en es 'r pech heet krijg 'r ouch nog 'n oontsteking. Höbd'r noets gezeen wie die lui daan zitte te perbere um dat oongemèrk troonderoet te kriege? Nein? Mootd'r ins op lètte. Die snije geziechter wie t'r duvel veur e götgaat! Um mer die stökskes neut weg te kriege. Of ze moten obbins nao 't toilèt of zoe. En daorum zègk iech altied: Veur lui mèt e vals gebeet gein neute! Nein. Dat huurt neet. Veur

[p. 74]

m'n zaak doug 't neet, meh iech höb gere contente klante. Zoe is dat. Noe höb iech hei get beters veur uuch. Kiek ins: Dat is de zoegenaomde studentenhaver. Meh geine gewoene, meh mèt väöl reziene en wieneg neute. Dát is 't veur die luikes. Die pikke z'ch dao de reziene oet. Dat is lekker weik, dao kinne ze op hun gemaak op likge te zoeke en dat geit hun neet oonder die plaat zitte. Begrepd'r? En, umtot 'rs mesjiens ouch debij zien die get jonger zien, wiet geer beveurbeeld, die hun eige tan nog höbbe, zien ouch neute debij. Dát is de oplossing, zeetd'r: De awwer lui mèt valse gebete pakke z'ch reziene, de jongere mèt hun eige tan pakke z'ch de neute. Zoe is ederein content. Höbd'r 't? Meh noe is éin oons wel get wieneg. Es iech uuch noe ins twie oons, of mesjiens drei oons vaan deen haver gaof? Wat tunks uuch?’

‘Gef m'ch daan mer e kwaart kilo,’ zag mevrouw. Ze keek get döl oet 'r ouge. 'r Völde 'n tuut en reikde ze euver.

‘Ezzebleef, mevrouw,’ zag 'r. ‘'ne Gooje raod is noets weg, heh?’

‘Nein, nein,’ zag mevrouw. En toen rizzeluut: ‘En gef m'ch toch nog mer 'n oons vaan die késsjoes. Iech vin die zoe lekker. En iech höb m'n eige tan nog.’