Lache is oonnötteg

[p. 69]

Krokusse

‘De zals 't neet wèlle geluive, meh de krokusse zien al oet de groond,’ zag de maan. 'r Had get in d'n hoof gedabbeld en kaom noe in de keuke z'n han wasse en 'n tas koffie drinke.

‘Boeveur zouw iech dat neet geluive?’ vroog zij. ‘Es diech dat zègks zal 't wel woer zien.’

‘Jeh, meh 't is nog zoe vreug op 't jaor,’ zag 'r. ‘Ze stoon al e paar centimeter bove de groond. En de narcisse zeen iech hei en dao ouch al.’

‘De höbs ze toch ouch geplant zeker? Veur viefentwinteg gölde, dat weet iech nog good. Hendeg väöl geld veur zoe e paar sjtom bölkes.’

‘E paar? 'n Ganse does vol, zalste bedoele,’ zag 'r gepikeerd, ‘'t Waore mier es hoonderd bolle.’

‘Meh mèt 'nen houp vaan die sjitskes debij,’ zag ze. ‘Maak miech get wies! Iech höb ze toch zelf gezeen. Dao waor mier es de hèlf bij die waore neet groeter es 'ne proemekeen.’

‘Dat waore de krokusse,’ zag 'r. ‘Die aandere waore groeter. Narcisse en töllepe waoren ouch debij. En veur die viefentwinteg gölde, dat waor neet deur. Dee vaan heineve heet mier es fiefteg gölde betaold en dee had neet väöl mier es miech.’

‘Meh dee had gein krokusse debij! Dat heet 'r miech zelf vertèld. Dee heet verstand vaan hovenere, meh krokusse wèlt 'r neet. En iech vin ouch niks traon. De merels trèkke alle bleedsjes traof, zeet Miel, en daoveur zèt 'r gein mie. Wel tölpe en narcisse, mèh gein krokusse.’

‘Miel?’ vroog heer. ‘Zègks diech Miel tegen 'm? Zeet geer zoe eige?’

‘Aoch kom!’ Ze had 't erg drök inins. ‘Iech zeen dee dèks in d'n hoof.

Wiestiech nog wèrkdes. Heer löp al jaore in de WAO en heer heet niks anders es deen hoof. Dao heet 'r ze plezeer aon. Nou, daan zeet me al ins get tegenein en zoe kump dat.’

‘Wat kump zoe?’ vroog 'r in gedachte.

‘Tot me ziech liert kinne en tot iech Miel tegen 'm zègk. Lik toch neet zoe te misseleke! V'r höbbe niks same huur, este dat soms meins.’

‘Iech mein niks,’ zag 'r.

't Waor effe stèl en 'r droonk mèt klein slukskes z'nen heite koffie oet.

‘Dus diech giefs niks um krokusse?’ vroog 'r toen.

‘Nein,’ zag ze. ‘Iech vin niks traon. Zoe'n klein sjietblumkes en ze zien zoe weg.’

‘Hadste m'ch dat mer ieder gezag,’ bedach 'r z'ch. ‘Daan had iech miech dat geld kinne spaore.’

[p. 70]

‘Noujeh, daan hadste mier tölpe en hyacinte en narcisse mote koupe en die zien nog deurder.’

‘Meh sjoender dus,’ zag 'r. ‘Zeet Miel tot de merels ze opvrete?’

‘Ze trèkke de bleedsjes traof, zeet 'r. Veural vaan de gele.’

‘Iech höb allein mer gele,’ zag 'r tristeg. ‘Die mauve vin iech neet sjoen. Die koume neet oet tösse de struuk.’

‘Jeh, iech höb gei benöl devaan, en diech ouch neet. 't Is 't ierste jaor totste in 'nen hoof wèrks.’

‘Iech höb noets d'n tied gehad,’ zag 'r. ‘Meh veur me plezeer bin iech neet werkeloes, este dat soms meins.’

‘Nein, nein, dat weit iech ouch wel. Iech zègk allein mer totste dus gei verstand devaan höbs.’

‘Iech zal ins aon... eh... Miel vaan heineve vraoge,’ zag 'r. ‘Dee wèt 't wel.’ 'r Doog de deur ope. Al haaf boete drejden 'r z'ch nog ins um.

‘Zeet heer ouch Lies tege diech?’ vroog 'r zörgelek.’