Zon
Es Jean'ke get awwer waor gewees es zestien en es de zon neet veur d'n ierste kier in 't veurjaor lekker werm had gesjijnd en es Jean'ke neet zoe gere gaw sjoen broen waor gewoorde, daan zouw dat allemaol Jean'ke e paar oonröstege ore bespaord höbbe.
Meh ‘es’ is 'n krom lètter en Jean'ke waor noe eimaol zestien, de zon waor lekker werm en heer laog op de stretsjer in ze zwumbreukske in d'n hoof. En daobij had de naober zie nisje op bezeuk.
En dat nisje waor wat Jean'ke en zien vrun neumde ‘e stök’.
En dat stök kwaom, wie Jean'ke ziech sjus good geïnstalleerd had, oet de naober zien achterdeur nao de naober zienen hoof in en 't wouw sjijns sjus wie Jean'ke gere gaw broen weurde. 't Waor teminste gekleid in e badlake en nog e stök of drei fiezelkes blinketegen textiel en get tuiwkes en 't zag oonbevaange ‘da-a-ag’ euver 't hèkske tege Jean'ke.
Of eigelek zóng 't ‘da-a-ag’. Jean'ke hoort dat direk. Heer waor bij de hermenij en hiel muzikaol en heer hoort dudelek 't begin vaan ‘Als 't lente wordt...’ drin.
Heer waor zoe verpópzak door die meziek en mesjiens ouch door häör blon haore en zoe, tot heer rech vloog of häöm get gestoke had en oondudelek ouch mer ‘dag’ moompelde.
‘'t Is lekker, heh?’ vroog-zóng 't stök. Ze haolde 'ne stretsjer oet 't sjeurke, zat 'm hiel sekuur nao de zon touw en leet 't badlake op 't graas valle.
‘Jao... jao...’ kós Jean'ke nog stamele. Heer had z'n ma ouch wel ins in 'ne bikini gezeen, meh dit waor toch gans get anders, al waor 't oet dezelfde illeminte opgebouwd, voont heer.
‘V'r mote mer devaan proffitere,’ zag 't stök nog en lag ziech op de stretsjer. Wat bleef Jean'ke anders euver es ziech ouch mer weer neer te lègke? Al benaomen häöm de struukskes noe gans 't oetziech op 't panorama vaan de naober zienen hoof.
Meh rösteg laog heer neet. Um d'n haverklap mós heer ins effe rech goon zitte umtot heer neet lekker laog. En daan kós heer neet deveur tot heer daan euver de struukskes 't landsjap in de naober zienen hoof kós bewoondere.
Aoch jeh... zestien... en veurjaor... en werm... en zoe stök... en 'n levendege fantasie...
Heer bedach vaan alles wat heer ins zouw kinne zègke, meh heer riskeerden 't neet veur de rös te versteure. De bije bromde, de veugel zónge, de bleedsjes vaan de kannedas ritselde, meh 't waor aon häöm neet besteid. Heer waor
Auteursrechtelijk beschermd