Vas
‘M'n dochter vrijt,’ zag Frens soomber.
‘Betsie?’ vroog Lam.
Frens knikde.
‘Nou, wie aajd is die?’
‘Achtien.’
Frens droonk ze beer oet en winkde nao 't bufèt veur twie nuie.
‘Achtien? Da's toch 'ne sjoene leeftied veur te vrije, zouw iech zègke. Wat is dao-op tege?’
Frens keek 'm aon zoonder 'm te zien.
‘Ze vrijt veur vás,’ zag 'r toen. ‘Dat zéét ze.’
'r Keek wied in de veerte.
‘Veur vás!’ zag 'r nog ins.
‘Jehmeh, noe num m'ch neet koelek, wat is dao-op tege?’ vroog Lam weer.
‘Op dee leeftied vrijde iech allang.’
‘Neet veur vas!’ zag Frens.
‘Eh... nein, dat zal iech neet zègke. Nein, toen waor iech veerentwinteg geluif iech, wie iech Annie lierde kinne.’
‘Sjus!’ zag Frens. ‘Vrije, good. Op dee leeftied, good. Meh veur vás? Da's niks gedoon.’
‘Jeh, wat wélste? Es zoe keend 't noe te pakke heet? Wat is 't veur 'ne jong?’
Lam waor vol belangstèlling.
‘Niks!’ zag Frens kolereg. ‘Niks is 't. Pieleventsje vaan achtien. 'ne Baard. 'nen Hollender!’
‘Goojenach daan!’ Lam waor gans oet 't loed geslage. ‘En is dat veur vas?’
‘Zéét ze,’ zag Frens. ‘Ze wèlt mèt 'm op vekantie.’
‘Nou jeh... Daan liert ze 'm ouch good kinne’ perbeerde Lam.
‘Mèt éin tent!’ goejde Frens troet. ‘Mèt éin tent, nondepie!’
‘Mèt éin tent?’ Lam keek noe ouch in de veerte en 'r kraog get eigenaordegs in z'n ouge. ‘Mèt éin tent?’
'r Zöchde ins deep en beloerde Frens mèt 'n sjeel oug.
‘Betsie is 'n aordege meid,’ zag 'r toen.
‘Wat heet dat demèt te make?’ vroog Frens. ‘Betsie is zeker 'n aordege meid. Vaan uterlek en vaan karakter. Meh daoveur hoof ze nog neet veur vas te vrije mèt 'nen Hollender in éin tent.’
D'n ober kaom mèt e pepèrke aonloupe.
‘Menier Lemmens, eur vrouw heet sjus gebeld. Of g'r dee nommer wouwt belle.’
Auteursrechtelijk beschermd
