Meh...
‘Alice waor 'n puur gooj vrouw,’ zag Harie, ‘meh...’
't Woort op slaag doedstèl aon de taofel.
Allein noonk Fred, dee touwvalleg mèt z'nen douve kant nao Harie zaot, góng nog effe door euver 'ne briesem dee heer bekans had gevaange, meh heel hiel gaw z'ne moond wie heer zaog tot ederein nao Harie zaot te kieke. Dat had dee netuurlek ouch neet mote zègke, zoe vlaak nao de begraffenis, dat ‘meh...’
Aon de koffie notabene, wie zien vrouw sjus bezörg waor.
‘...meh ze had e look in häör hand,’ dach Trudie, zien zwiegerse. ‘Wat die in ein week oetgaof, dao mós iech 'ne maond vaan leve. Die hóng z'ch toch alles um häör vot! En Harie had niks in de gater. Of 't kós häöm niks sjele. Jeh, ze hadde gein kinder, dus ze kóste rejaol devaan leve. Meh toch, de vroogs d'ch wel ins aof boe ze 't vaan dege.’
‘...meh koke kós ze neet,’ dach Fons, de broor. ‘De kiere tot veer hei höbbe gegete... Iech moot neet draon dinke! Altied vaan die recepte oet de vermageringskeuke vaan Godwèt wat veur e vrouweblaad. Neet te vr... te ete. Nein, daan Tinie!’
‘...meh zoe keul wie 'ne kwakvos,’ dach Merieke. ‘Volges miech heet die noets ech vaan häöm gehawwe. Es iech...’
Ze waor noets getrojd gewees, meh örges, hiel deep vaan binne boe geine kós kieke en boe zijzelf leefs ouch mer wied vaanaof bleef, gleujde nog get aw leefde vaan wie ze joonk en leuk veur te zien waor en Harie häör meidkesleefde. Tot heer die Hollandse trut had gepak, ze kós 't nog altied neet begriepe.
‘...meh,’ dach Alice häör ma, ‘ze had toch wel get anders kinne kriege es dee kaffeeluiper mèt z'n keigelclub. Mèt häör veurkoume en posteur en häör studies... Doed- en doedjaomer vaan 't keend. Meh 't waor erg genóg tot ze zoe joonk had mote sterve, aocherm. Zevenenveerteg. Geine leeftied.’
Ze veegde mèt e naat zakdeukske euver häör ouge.
Ze waor getrouwd mèt 'nen Hollender en Frits had drop gestande tot ze Hollands spraoke thoes. A.N. zag heer altied. Dat waor beter veur de studie en veur de kinnese en veur hun touwkoms. Meh zij, es ze geëmotioneerd waor zeker, dach nog in 't Mestreechs. Dao zouw ze noets vaanaof koume. Harie zaot nog altied in gedachte in zien leeg tas te kieke. In spanning wachde ze allemaol op de res vaan dee ‘meh...’
‘...meh ze waor wel good gek,’ dach Pie, de naober dee ouch debij waor. ‘Es iech neet steveg in mien sjeun had gestande... Iech weit 't nog neet. Ze kós
Auteursrechtelijk beschermd
