|
| |
| |
| |
Lache is oonnötteg
(nao de dissertatie bij de promotie tot doctor Humoris Causa aon de Narren Universiteit Limburg). 26-1-'83
Vaan us, Mestreechtenere, weurt altied beweerd tot veer neet
fetsoundelek kinne blieve.
Tot veer altied nao veer, vief zinne terech koume bij 't verreke
Iech zal hei en noe bewieze tot dat neet woer is.
Iech riskeer 't trop tot geine get traon zal vinde,
meh iech haw 't zoe fien wie gemaole póppestroont.
Dames en Hiere, mien lezing is getiteld:
Noe is hei mesjiens eine bij,
of eine dee meint tot heer bij is,
Boeveur is lache oonnötteg?
Iech zal dao e kort antwoort op geve:
Lache is oonnötteg umtot 't gei nöt heet.
't Kos 'nen houp innergie en 't bringk niks op.
Höb g'r wel ins trop gelèt... es iemand lach...
wat daan allemaol oonnötteg beweeg?
't Maag e jaor of daarteg geleie zien,
iech waor nog 'ne jongejong,
wie iech op dat feit opmèrkzaam gemaak woort.
't Waor örgens aon e strand,
iech wèl devaanaof zien boe perceis,
in gei geval op de Behama's,
dao zaog iech op 'ne veize kier e mins lache...
Of eigelek... naoventrint in 're bikini.
Want ze waor nogal flink vaan poeten en oere
| |
| |
en dee bikini perbeerde dat allemaol bijein te hawwe.
Meh wat kós dat mins lache!
Ze vawde z'ch dreidobbel, ze houwde z'ch euveral op 'r batse,
ze krunkelde z'ch wie 'nen doorgesnooje piering
en tot in de wijen umtrèk sjöddelde alles
En toen... dach iech obbins...
't waor of mienen ingelbewaorder,
dee in zoe'n situaties altied kort bij m'ch blijf,
want 't waor eigelek gaar gei weer veur te dinke,
en es iech niks gedach had hej geine get gemèrk,
Wat geit dao 'n innergie verlore!
Dao hejje vief hoeshawwes hun werm ete op kinne veerdeg make.
En wat heel 't mins draon euver in 're bikini?
Jao, nog genóg veur tien errem meidskes gelökkeg mèt te make,
In tegendeil: Ze waor kepot.
E jaor of tien later pas,
iech waor nog altied in m'n gooj jaore,
is miech dat veurval weer te binne gesjote.
en Noonk Zjang vertèlde 'n bak.
Iech zal ze hei neet herhole.
Noonk Zjang waor bij de atjerie gewees
en geweend veur mèt groet kalieber te sjete.
Noe waor ouch Oom Bart aonwezeg.
Oom Bart waor vaan origien geine Mestreechteneer,
Meh tóch: Getrojd mèt tant Fien.
| |
| |
't Waor 'ne mins dee gemeinlek niks zwoerders droonk es roeje Spa,
meh op de broelof had heer toch e paar glazer wien
En dat waor 'm aon te zien.
Moppe waore aon häöm neet besteid.
'r Snapde ze altied pas e paar daog later
en die vaan noonk Zjang noets en gaaroet neet.
Meh... zeet! Wat gebäört?
Noonk Zjang is pas haverweegs mèt ze verhäölselke -
'r is nog neet zoe wied wie 'n pestoersmop -
en dao obbins... héét oom Bart ze al!
Heer begint teminste vreiselek te lache,
lègk z'ne kop op de taofel,
en wie 'r weer rech kump,
mèt z'n neus in 'n slech gevölde temat,
'n haaf hel ei op z'n linker oug
en z'ne knievel vol gernaole,
sjut tant Maria tegeneuver 'm in 'n lachstuup
en keek: Loer... loer d'n Hollender!
en begint te brölle vaan de lach.
Tant Maria, in häör oonsjöld, hèlt z'ch vas aon 't taofellake,
rit alle flesse en glazer um
gaaroet neet geweend aon zoe succes,
vèlt z'n vrouw um 're nek,
snótsèllelaank krietentere,
en lègk 'r impassant z'n gevölde temat
en nog get losse gernaole in 'r coeurke.
Umtot 't mins nogal de ruimde had dao
heet ze 't pas op de slaopkamer gemèrk.
Iech zelf had 'n haaf fles witte wien in m'ne sjoet gekrege
en iech had e geveul of iech in...
Noonk Zjang had z'n bak nog neet ins oetvertèld.
| |
| |
Wat 'n verspèlling vaan innergie en matteriaol.
Toen, dames en hiere, höb iech miech gerealiseerd tot lache oonnötteg is.
En toen bin iech m'ne kruustoch tegen 't lache begonne.
Iech höb al geleze wat euver lache te leze vèlt.
Wèt d'r tot in de ganse biebel
mer éine kier gelache weurt?
Dat waor Sara vaan Abram.
En proont kaom ze in verwachting.
Professor Doctor Georg Friedrich Wilhelm von Pappenheim zu Rheinsalz,
lees ich in deil IV, Von der Griechisch-Römischen Zeit bis zum Anfang des
Das Lachen macht den Menschen frei.
Dat geluif d'r toch neet, heh?
Daan hejje v'r in de feerteger jaore wel helder gelache.
Nein, veer mote vaan 't lache aof,
en veer moten us goeje in 't sjaggernere.
Iech gaon uuch e veurbeeld geve.
M'n vrouw en iech, veer zitte veur d'n tèllevisie
en dao vertèlt eine tot veer vaan de ape aofstamme.
Jeh, neet vaan die klein sjiet-eepkes,
meh vaan die groete knojste, heh.
Zeet m'n vrouw: Dat geluif iech neet.
Kiek ze miech aon en zeet: Jeh...
Kiek, daan lách iech neet.
Iech verspèl gein innergie,
meh iech sjaggerneer m'ch.
Iech zit miech stèllekes in m'n eige op te vrete.
Veult g'r wat iech bedoel?
Dao-aon wèl iech noe wèrke:
Tot veer neet mie lache, meh us sjaggernere.
Dames en hiere, 't zouw 't sjoenste momint vaan mie leve zien
es iech uuch zoe wied zouw kriege, tot veer allemaol,
same, hand in hand en poet aon poet,
us kepot zouwe sjaggernere.
Iech daank uuch veur eur aondach.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd