Die Darfelder Liederhandschrift 1546-1565

[p. 186]

Nr. 101aant.

⁺ I.
Dye lyeffste den ych ut fferkoer,
dye eys mych lyeff ende wert;
trou ende holt wel ych om syn,
want myn haertz geyn lyver en begert.
hy eys dye lyefst, weyt dat voerwaer,
wan ych nyt by om syn en mach,
eyn dach donckt mych syn eyn yaer.

II.
Hy eys mych als soe lyeff ende wert,
och mocht ych by om syn!
ffaen mych heyt hy zu panden
hertz, moeyt end al myn seyn.
hy eys dye lyeffste, weyt dat ffuerwaer,
wan ych nyt bey om syn en mach,
eyn dach dunckt mych syn eyn yar.

III.
Des wel ych mych genuegen laen,
wes des dat beter woert,
eyt mucht sych noch alsoe gefallen,
ych word myt om fferselt.
dye tyt laes ych mych fferdryssen nyt:
heyt he mych van goeder hertzen lyeff,
so ffergyt hy mych werlych nyet.

IV.
Dye ons des nyen lytken ssanck,
seyr wael gesongen haeyt,
hy heyt dat al soe wael gedycht,
om synes bolen weyl;
daer om drycht hy grau, weyt ende roeyt,
eyn breasselyngh¹ van perlen
dreycht myn lyeff op synen hoeyt.

1551
D	A	L
C		B
	V

+ Bl. 109 r^o

1 a unsicher, da Wurmloch.