Die Darfelder Liederhandschrift 1546-1565

[p. 134]

Nr. 70aant.

⁺ I.
Des mych erfrout, des moeyt woul leyd,
des wyl ick mich niet erren laen;
wan yck varstaen syn gonst un gler,
so blyef ych op der alder ban
recht wye ycht sold,
do merck ucht wael
deucht hender sych,
recht wye sto mich
vertrowwet hat, so fyntstu mycht.

II.
Hy gelyoeft my wye langer wye mer,
das yck yn synner dynst mach syn;
das woer waer, das ych nyt spare
yn dynem dynst, herztlyeefste myn.
das werder gelt
gyeft myr dyn mylt,
der doechden laest,
dor du wol haest,
mak mych doch dynner lyeefft gen fremder gast.

III.
Der gelycken doe ych myn ffroelych belt
yn dyner lyeeft gans un verkert,
toe dyennen har bun ych voer un na
toe dynnen dych yn alle faer;
vor andre al
lyeefstu mych,
soe leet nych nyt daer an,
wes my dye nyder werguan,
als ych myn frunt yn travwen han.

* _* *

Llaet svemmen en flyetten al in die gment (?),
die myn gheluck hebben worgennt.

I S E S I
D Vd
D. van Schoeten
15 A 52
Enghebonde best. Davit van Schoeten

+ Bl. 72 v^o