De bron-swaan, of mengeldigten

[p. 219]

Bruylofts-gesangen.

Aan de Hoog-Geëerde Juffer Meejuffer Susanna Wilmsonn. haar Ed: opdragende de BruylofsGedigten, met de Omgeefsels, in't besonder.

IK offer dan dees rijmeloose sangen
Aan u die my daar toe soo vast verbindt
Door d'Eer die ik heb van u deugt ontfangen
Dat sig mijn hert daar in begraven vindt.
Daar siet ge dan mijn Swaan voor windt af drijven,
En swabbren op het nat van Grunoos Bron
Daar het sijn dienst aan biet, en wenst te blijven
In het geheugen van haar Willemsonn.
Het Beestje swiert op kronkelende baren
Om metter haast u Oever te betreen,
Het komt met vlijt op't roey-tuyg aangevaren,
En streeft voor by den Helsen giftbeek heen,
Waar het een Bruylofts Liedt komt op te singen
Voor d' Nimfe-schaar uyt lust en vrolijkheyt,
Waar het sijn tonen doet door wolken dringen
Daar 't heeft alree sijn wieken uyt gespreyt
Om met Eerbied de wonderen te quelen
Van dien: die 't Swaantje gaan haar gonsten delen.