De bron-swaan, of mengeldigten

[p. 166]

Hotse mans Vryery,

Toon, Lom'rig woudt.

WIer om wotte mi naeet habbe
Sis mijn soucker swiete laeem,
Of is Lolkmoers harre Tiabbe
Tho dijn Liaeef de moeest biquaam.

Wotte habbe sil ik stere
Sis ho biste nou so tioe,
Of mot ik eerst vryen lere
Fin ous Boermans jonge lioe.

Sioegste wol di tiouke knote
Sil ik di mijn gouden Iaen
Ister yoen yoeg Sibbils Bote
Mi dit woendre rinkel raen

Dog du dit dijn liaeeve Swobbel
Sey er, in ik ron rieuw fort
Maar di liltie rabbel wobbel
Die mi yn mijn dwaan tho kort,

Omye sey: wol motte booskie
Hotse tiene din tho wirk
Oors bitiugt di Taeetse looskie
Of ous Ian mieg, of Piers Dirk.

Nim mi dogs mijn Swiete Famke,
Siker wier ik bin so ing
Dat der om ous Beppe Ianke
Mey mi kibt dat bose ding.

[p. 167]

 

Wottit dwaan du schette lisse

 

Moorns oon agt, of nioe gen oers,

 

'K silit yten, lit dy sisse

 

For di sette op it sioer.

 

 

 

Wotte nogs naeet, 'k woe wol gale

 

Hestit hirt so slagger ijn

 

Sis reys Iaa, allijk as Tiale

 

Tiebbis Breyd; di male Trijn.

 

 

 

Lit oes aeek as oore minschin

 

Swobbeltie, ey you min pat

 

Dit's nin graeeter lok tho winschin

 

Wes so goed ik bid di dat.

 

 

 

Wotte naeet, du meystit litte

 

'K vraeeg nin meer, koens baauk wol wol,

 

Ey het minst du honne tijette

 

wey, mey di du tirrel hol.