De bron-swaan, of mengeldigten

Apollo spreekt.

Toon: Marchere Liberte.

MYn Dafne doot, O! neen ik voel het hert nog slaan,
De schors beweegt sig in't verroeren van'er lippen,
Wat is't dat ge uyt u mont laat glippen?
Mijn Dafne doot, O neen! ik voel het hert nog slaan,
Ze knikt, en siet me droevig aan,
Wie heeft u dus mijn Lief mishandelt voor mijn oogen,
VVat schenner heeft u leen en schoonheyt soo verplet,
De Lauw'ren zijn verbleekt, en van u kruyn getoogen
Die ik u had in't Dal van Tempe op geset,
Mijn Dafne doot, O neen! ik voel het hert nog slaan
Ze knikt, en siet me droevich aan.

Ik sal schoon gy mijn min O Dafne hebt versmaat
U blad'ren dragen en doen nieuwe ranken schieten

[p. 156]

 

VVat hebt gy m'al smerten doen genieten,

 

Ik sal schoon gy mijn min O Dafne hebt versmaat

 

U Lieven, daar gy my noch haat,

 

En wil het monster dat u kuysheyt dorst genaken

 

Vermors'len, en door flitzen met mijn schigt

 

'k Heb u vereeuwigt wijl mijn min noch is aan 't blaken

 

VVast, groent, en bloeyt tot spijt voortaan in elx gesicht,

 

Ik sal schoon gy mijn min O Dafne hebt versmaat

 

U Lieven, daar gy my noch haat,