De bron-swaan, of mengeldigten

Aan mijn waarde Suster A. Brongersma

DAar hoort ge dan tot lof mijn Swaantje singen
Van yder die haar gonst genooten zijn,
Daar siet ge haar op Grunoos Bron-nat springen,
Schoon Soylus spouwt sijn adderlijk fenijn.
Daar hoort g'in spijt van Eris, haar gesangen
Gelet op trant van heylge hemel klangen:

[p. 77]

 

Waar naar gy meer als and're wijsen dorst:

 

Wijl dat U hert daar vast leyt aan geklonken

 

En Geest'lijk laaft U Godt geminde borst,

 

Wiens drift U ziel in yver doet ontfonken,

 

Daar hoort ge 't al, uyt haar verschorde keel,

 

Doch sal terwijl ik U hier door verveel

 

Versoeken dat ge wilt mijn drift verschoonen

 

En 't Swaantje voor een tijt laat by U wonen.