De bron-swaan, of mengeldigten

Aan de Eerwaarde Konst-lievende Juffer Elisabeth Celos. Toen haar E. song.

WAt lief en soet geluydt slaat in mijn Ooren?
Wat Hemel-trant koomt my soo net te voren?
Ist een Siereen die voor Ulisses singt:
Neen 't is Celos die met haar keeltje dringt
Tot door de dunne lucht, en bos, en velden,
Waar Faunen, Saters haar gelang vermelden,
Waar Filomeeltje duykt in't Lauwer-groen,
Om luystren wat Elisabeth sal doen,
Waar selfs Apol verwondert haar moet loven,
Jupijn loert mee ten wolken uyt van boven,
Waar Juno 't hooft van schudt wijl datse hoort
Die held're gorgel-toon die elk bekoort,
Doch Febus als verlieft op haar gesangen,
Doet haar een kruyn Lok van sijn Dafne langen
Om haar te pronken, en te komen noodt
Op het Parnas, waar hy haar naam vergoodt.