De bron-swaan, of mengeldigten

De Musch versoeckt de Nagtegal te Singen. J.J.J. A.D.B.

O Philomeel, beween niet meer u ongeluck
K' weel liever op de kruyn van Penus kroost u sangen
Fluyt soete tilpertien, ey gorgel tiuk tiuk tiuk
Gy doet me naar u stem en Veld deun seer verlangen.
Slaa kleyne Orgel-krop, slaa met u Tongsken aan
Gy sijt de strikken van Vorst Thereus al ontsprongen

[p. 5]

 

En met een nieuwer toon, en taallit aan gedaan:

 

Schoon sijne moetwil u die hadde uyt gewrongen

 

Gy moogt nu vry met vreed in dese Rosegaard

 

Wel singen tuyt, tuyt, tuyt, en vrolijk tierelieren

 

Wijl gy van Pales, en haar Nimfen werd bewaard

 

Dieu O! lieve dier met Liesig mos Beswieren,

 

En toyen 't Nestien op, dat voor u werd bereyd

 

Wanneer ge afgeslaaft door Galmstrijd 'toog komt luyken

 

U slaap koets is van Pluym op takkies neer gespreyd

 

Ver wullest met de blaan van groene hage struyken,

 

Sie daar, ey Beesie sie, hoe yder is verlust

 

Op u behaaglijkheyd, en nog sit gy gescholen

 

In een gekloofden holm, denk hoe g' het hert ontrust

 

Nu gy u meer voor my, als and'ren hout verholen,

 

 

 

Ik tierp op u gebeen mijn wil'tsang rustig uyt

 

Waarom misgond gy my dan u gewiek't geluyd';