Nationale en Afrikaanse gedigte in Kaaps-Hollands. Bundel B

Aan mijn vriend E.W.A.
(op zijn vijftigste verjaardag).

Lieve vriend, gij viert dus heden

Weder uw geboortedag,

Vijftig jaren zijn tans henen

Sinds gij 't eerst het daglicht zag.

Ja, de tijd staat nimmer stille

Altijd, altijd snelt hij voort,

Door geen macht op aard of hemel

In zijn vlugge vaart gestoord.

Blijde dagen, droeve nachten,

Bloemen, doornen, wild dooreen

Strooit hij daagliks op de paden

Van ons korte leven heen

[p. 95]

 

Voor elk onzer, groot en kleinen,

 

Wordt het op des levens weg

 

Door de Grote Lotsbeschikker

 

Onverbidd'lik neergelegd.

 

Gij ook, vriend, hebt wis en zeker

 

Menigmalen op uw pad,

 

Voor des levens voor en tegen

 

Ook uw deel en part gehad.

 

Maar gelukkig heeft geen zorg nog

 

Rimpels in uw wang geplooid,

 

Noch de tijd zijn zilv'ren haren

 

Op uw schedel uitgestrooid.

 

Aan de zijde van uw gade,

 

Zo getrouw als goed en schoon,

 

Met uw kindren was u 't leven

 

Min een kruis, dan wel een kroon.

 

Maar ons lot, zo vol van wiss'ling

 

Is zo onbestend op d' aard,

 

Wijl het heden vreugd' en zegen,

 

Morgen slechts weer zorgen baart.

 

Doch, wat het u ook moog' brengen,

 

Zij het vreugde, zij het pijn,

 

't Is mijn wens dat God Zijn zonne

 

Daagliks op uw weg doe schijn;

 

En dat op uw verd're wegen

 

Levenslust en levensmoed

 

Steeds uw krachten mogen schragen

 

In wat g' onderneemt of doet;

 

Dat gij nog veel jaren smaken

 

Moogt van voorspoed en van vreugd,

 

En met ga, zowel als kinderen

 

Smaken moogt een tweede jeugd;

 

Ook, dat onze vriendschap duren

 

Moog' ons hele levenstijd,

 

Tot de dood die band komt breken

 

En ons van elkander scheidt.