Aan die Cape Times en Argus.
Toen zij bij de stembus de nederlaag hadden geleden.
Die ‘Times’ spuug nou vuur, en die ‘Argus’ daarbij,
Omdat hul die neerlaag zo erg het gelij.
Zul het moes zo zeker gedag, hul partij,
Zou lang aan die roer van die zake nog blij;
Zul het hard moes getrag om die o'erhand te krij,
En deur mooie beloftes ons volk te verlei,
Maar tog is dit glad moes hul neuze voorbij.
Die Bond het gewin, zul die neêrlaag gelij!
Wel, een doos kastoor-olie, doet goed menig keer,
- Als die maag te vol gal is. - zul kan dit perbeer.
Dit is goed ook vooral, doet die buik somtijds zeer,
Kwaad zal dit nie doen nie, maar kwaad kan dit keer,
Al zou dit die kost wat te hard is, verteer,
Waar dit pak op die maag van zo menig meneer!
Die blind is voor reg, zoals ons dit nou weer,
- Uit al die geschrijf van die blade, - kan leer.
Want waar is nog ooit zo die waarheid verdraai,
Zo's die Argus en Times doet met grote lawaai?
Die naam van die Bond, kijk! die maak hul al kwaai,
En nou die o'erwinning .... dit is hul te taai!
Die ponde wat zo in die rond het gezwaai,
Die speeches vol leugens zo schoon en zo fraai,
Als een lokaas gebruik, om maar koning te kraai,
Het h'l niks nie gebaat, zul is tog naar die maai.
Ons Volk wens slegs eendrag met vree en geluk,
Ons draag hier met blijdschap die Engelse juk,
Ons zal ons voor alles - wat reg is - steeds buk,
Maar ons haat slegs die onreg, en wie ons verdruk,
Zal zien d' Afrikaander kan voet hou bij stuk,
Hij zal hier bij ons nie die vrugte kan pluk.
En voor d' Mammon kliek - wie die goud slegs verruk -
Voor hul zal ons nooit in der eeuwigheid buk.
|
|
Auteursrecht onbekend