Bij de laatste dag van het jaar 1913.
Het jaar is weer om, en zijn einde genaderd,
En menige vriend, zo bemind als geacht,
Is er weer in zijn loop tot de vad'ren vergaderd,
En hebben wij, treurend, ten grave gebracht.
Elk jaar dat vervliegt, neemt zijn off'rental mede,
En plaatsen staan ledig aan dis en aan haard,
Waar bij zijn begin, nog vol vreugde en vrede
Zo menig gezin was te zamen vergaard.
Zo velen zijn heen, wie noch kommer noch zorgen
De wang heeft doorgroefd en het voorhoofd geplooid,
Die 't leven beschouwden als 'n vrolike morgen,
Door een zeeg'nende hand slechts met bloemen bestrooid.
En waar zijn die vrienden, wier jeugd wel vervlogen,
Maar die in de strijd nog zo pal konden staan?
Die samen met ons op de weg zijn getogen,
Doch ook in zijn loop zijn ter ruste gegaan?
| |
Hun taak was volbracht, en het uurtje gekomen,
Dat de Meester hen riep, maar hun heengaan deed pijn,
En de hoop, die van vreugde ons lang nog deed dromen,
Bleek tans door hun dood, slechts een rookwolk te zijn.
Ja! de tijd die is vluchtig, en wiss'lend ons leven,
En bang is de strijd van ons korte bestaan,
't Is opstaan en vallen, het is nemen en geven,
Het is leven en dood, het is komen en gaan.
Van de wieg tot het graf, schijnt een schree slechts te wezen
Voor de vreugde zo kort, voor de smart, ach zo lang,
Vaak lang voor de arme, vol beven en vrezen,
Vaak kort voor de rijke, en hogen in rang.
De jaren die kwamen en jaren verdwenen,
De bloemen verschroeiden, de morgen werd nacht,
En de een na de andere vriend ging ook henen,
En werd door die bleven, ten grave gebracht.
Doch wat ons op aarde hier verder mag beiden,
Zij het tegen- of voorspoed, of leven of dood,
Wij volgen de hand, die ons veilig zal leiden
Als gids in de nacht en als hulp in de nood.
Als straks weer de zonne ter kimme zal dalen,
Heeft weder een jaar hier zijn loopbaan volbracht,
Om morgen dan weer met zijn gloed en zijn stralen
De hulde te brengen aan 't jaar dat ons wacht.
Wat zal het ons brengen, zal 't voorspoed, verblijden,
Of tegenspoed zijn, met slechts enkel verdriet?
En zal in zijn loop ook de klok van het scheiden
Voor ons hier gaan slaan? kijk dat weten wij niet......!
Maar wat voor een lot ons dit jaar ook mag wachten,
Of het bloemen zal strooien, of doornen ons plant,
Dat's ons onbekend, maar wij willen slechts trachten,
In stilte te volgen Gods leidende hand.
|
|
Auteursrecht onbekend