|
| |
| |
| |
Een gevonden preek.
Door een Predikant wat nie goed Hollands het kan praat nie, op Caledon.
Uit die ouwe tijd.
Mijn zeer keliefde Caledonders,
Ik het van daak hier iets biezonders,
Waarop ik jullie wil trakteer.
Ik weet nie of dit koed zal smake,
Maar 'k weet tok dat dit koed zal rake,
En dit is al wat ik bekeer.
Ik zal dit maar in eens vertelle,
Wat jullie doet om mij te kwelle;
Vervloekte Satanse kebroed!
Jul het die mense mee kaan dele,
Dat ik niks doet, als preke stele,
En dus jul ziel met diefstal voed!
O, watter zonde! stomme ape!
Wat net na kerk kom, om te slape,
In plaats van naar die woord te hoor,
Die duivel zal jul zeker pakke,
En steken in zijn krote zakke,
Want al jull' ziele kaat verloor!
Dan zek jul ook, jul weet dit zeker,
Die leraar kaat net bij d' ap'theker
Om bittertjies ver niet te drink!
Jul zek, jul het mij daar zien kruipe
Stomdronke; en dat deur die zuipe
Mijn neus zo rooi is, en zo blink.
Ook zek jul, dat ik kwaad kedoen het,
Omdat ik eens die meid kezoen het,
Daar akter bij mijn tuin zijn hek.
Maar jul het dit heel koed kewete,
Zij het mij in die wang kebete,
Om ik kezek het, zij was kek!
| |
| |
Nou zal ik nok die and're zake,
Waarvan jul, kot verkete snake,
Mij ook beschuldik, late staan.
Die, wat ik jul het voor kelezen,
Die zal vooreerst kenoek wel wezen,
Om nou met jullie aan te kaan!
Vooreerst dan moet ik jul verklare,
Dat je almaal naar die 'ell zal vare,
Van d' eerste tot die laatste man!
Om jul die dienaar van die Here
Nie het kenoek kehou in ere,
Dus zie jul die kevolk daarvan.
Want almaal is jul slekte rakkers!
En net keschikt voor Satan's makkers!
Die zeker ieder babbelkous
Wat bij jul is, die bek zal smere,
En bovenop nok koed traktere,
Op kolevuur en zwavelsous.
Dan zal jul schreeuwe ‘herejeetjie!
Ok Leraar! help ons tok een beetjie!
Die vuurtjie brandt ons al te zeer.’
Maar nee! dan zal ik mij verblijden,
En lakgend om jul bitter lijden
Nok zekken, ‘Duiwel! stook maar meer.’
Ja, krote zondaars is jul allen,
En zeker zal jul dieper vallen
Als Jonas in die walvisbuik.
Dok Jonas, deur die vis zijn bekkie,
Val in die maak, een zakte plekkie,
Maar jul zal in die vuurpoel duik.
Maar ik is koed, ik wil verkeve,
Hoe zwaar jul ook al het misdreve,
En mij ketast het in mijn eer,
| |
| |
Als jul beloof, nie meer te prate
En alles maar blauw blauw te late,
Als jul iets ziet een ander keer.
Dan zal ik verder niks meer spreke,
En hier mijn preek maar af kaan breke,
Want alles is dan afkedaan,
En wees verzekerd, lieve vrinden,
Ik zal jul weer die pad doen vinden
Om naar die Hemel toe te kaan!
|
|
Auteursrecht onbekend