Nationale en Afrikaanse gedigte in Kaaps-Hollands. Bundel A

Verzoek om een loflied voor de Unie.
(Voor ‘Ons Land’, Nieuwsblad).

Gij vraagt mij, vriend, om in uw blad

De vele goede dingen,

Waarmee de Unie mettertijd

Ons volk hier zal omringen,

Zo's voorspoed, vrede, bloei en kracht

En andere zegeningen,

Nu d' Uniedag verkondigd is,

In versen te bezingen.

Ik zou 't ook gaarne willen doen,

Maar, om geen kool te stoven

En t' zeggen, wat ik niet gevoel,

Dit gaat mijn kracht te boven,

Wijl ik, aan d' Unie's eenheid hier

Alsnog niet kan geloven,

Want 't brood schijnt mij nog gans niet pluis,

Gebakken in die oven.

Dat 't meel ook uit één zak niet kwam,

Doet mij zo erg niet vrezen,

Maar 't werd met goudstof erg doorkneed,

Steeds schaad'lik, lang voor dezen.

Zodat het brood uit d' oven kwam,

Deez' plat, die hoog gerezen,

Wat maakte, dat de smaak er van

Onmooglik één kon wezen.

[p. 55]

 

Dit is slechts een figuurlik beeld,

 

Maar moet ik recht uit spreken,

 

Dan zie ik tans in d' Unie Bond

 

Volstrekt geen eenheids teken,

 

Altans, zo ver 'k van elke kant

 

't Tot nog toe heb bekeken,

 

Lijkt 't mij een Bond van spinrag, die

 

Een windvlaag reeds zal breken.

 

 

 

Vooreerst zijn al de staten, die

 

Zo luid van d' Unie dromen,

 

Ook eerlik met elkanderen

 

Tot eenheid wel gekomen?

 

Werd elk besluit belangeloos

 

In vrede aangenomen?

 

Of speelde d' zelfzucht niet een rol

 

Waar eenheid voor moest schromen?

 

 

 

Naar mijn idee, is dus de tijd

 

Nog gans niet aangebroken,

 

Dat 't eendrachts plantje bloeien zal,

 

Tans in onz' grond gestoken.

 

Ons volk trekt nog niet aan die lijn,

 

Zo dikwels al verbroken,

 

En dus zal d' tweedrachts vlam gewis

 

Niet d' eendrachts pot doen koken.

 

 

 

Hoe ik de komst der Unie tans

 

Met blijheid kan bezingen,

 

Terwijl geen eenheids tonen nog

 

Mij in de oren dringen,

 

Maar uit de maat en door elkaar

 

Van hak op tak gaan springen,

 

Is iets waar ik mijn Muse, noch

 

Mijn hart, niet toe kan dwingen.

 

Mei 1915.