soo overghedraghen, ende ten is niet langh
daer nae aen-gheloopen, oft de Medecijn en quam, ende Bruyn met hem, ende hem
by Calandrijn gheset hebbende, begonde hy sijnen pols te tasten, ende een
weynichsken daer nae zijn Vrouwe daer zijnde heeft hy gheseyt: Siet Calandrin
om u als vriendt aen te spreecken, u en ghebreeckt anders niet als dat ghy
zwaer van kinde zijt. Soo haest als Calandrin dit hoorde, heeft hy
desperatelijcken beginnen te roepen ende segghen, O wee Wijf dit komt my van u,
want ghy en wilt anders noydt niet doen als boven op my ligghen, ick seydt u
wel, het Wijff dat een seer deuchdelijcke Vrouwe was, haeren man soo hoorende
spreecken, wert heel schaemroot, ende d'aensicht nae d'eerde slaende: sonder
yet anders te antwoorden is sy ter Cameren uytghegaen. Calandrin zijn
stoornisse vervolghende seyde: O my arme Catijf als ick ben, wat sal ick gaen
maecken? Hoe sal ick van dit Kindt scheyden, waer sal het uytkomen? Ick sie wel
dat ick voorts moet door de besetenheydt van dit mijne Wijf, Godt gheve haer
soo veel leedts als ick my selven lief toe wensche, waer ick soo ghesondt als
ick niet en ben, ick soude opstaen ende haer soo veel slaeghen gheven dat ickse
in stucken pletteren soude, hoe-wel om de waerheydt te segghen dattet aen my
wel besteedt is, want ick en moest haer noyt op my klimmen laten, dan sy mach
haer verseeckert houden wort ick hier bly Moeder af, datse eer van lusten
bersten soude, als ickse meer op my sal laten klimmen. Bruyn, Buffelmack ende
Nello, Calandrins woorden hoorende, hadden sulcken lach datse meynden te
bersten, nochtans hielen zijt binnen, dan den Medecijn borlden uyt soo seer
datmen hem al de tanden uytten mondt soude konnen trecken hebben, ten langen
lesten Calandrin hem selven vast t'hemwaerts bevelende ende hem biddende, dat
hy hem hier inne raedt ende daedt gheven soude, heeft de Medecijn gheseyt,
Calandrin ick en wil niet dat ghy u dus leelijck aensteldt, want ghy sult met
Godts hulpe binnen weynigh daghen met een kleyne moeyte ghenesen zijn, dan het
sal u wat kosten moeten. Doen seyde Calandrin: Och lieve Meester om Godts wille
toch, ick hebbe hier twee hondert Ponden, daer ick een Hoeve om meynde te
koopen, neemtse alle soo 't noodigh is, alleen dat ick niet in de Craeme en
moet ligghen, want ick en weet niet hoe ickt maecken soude. Ick hebbe de
Vrouwen soo hooren schreeuwen alsse Kinderen willen, al hebbense altsamen Godt
danck, de baene ruym ghenoech om sulcks wel te doen, dat ick gheloove soo ick
alsulcken pijne moeste lijden, dat ick het eer besterven als bly Moeder worden
zoude. Den Medecijn die seyde: En sorght u niet, ick sal u eenen seeckeren
excellenten ghedisteleerden dranck laeten maecken, die seer lieffelijcken sal
om drincken wesen, die dit alle te saemen in drie Morghen-stonden sal doen
verdwijnen, ende te niete gaen, ende ghy sult soo ghesondt ende wel te passe
wesen als eenen lustighen Karper, dan siet daer nae wel toe, dat ghy wijser
zijt, ende niet meer in alsucken mallooterijen en valt. Wel aen dan, ick sal u
segghen, wat dinghen men al hebben moet om dit costelijcke Water te maecken,
een halfdozijne goede ende seer vette Capuynen, ende om de andere saecken
dieder noch oock ondertusschen in zijn moeten, sult ghy aen een van dese Lieden
vijf Ponden vlaems gheven, op dat hy die koope,