De tweede vijftigh lustige historien ofte nieuwigheden Johannis Boccatii

[Meester Aelbrecht van Bolognien...]

Meester Aelbrecht van Bolognien dede een vrouwe root worden, die hem meynden te beschamen, met hem aen te tijen, dat hy haer wilde vrijen. Daer vertoont wert dat de eerlijcke liefde aen volck van allen ouderdom wel betaemt.

TEn is noch niet veel jaren geleden datter binnen Bolognien een seer grooten ende vermaerden Medecijn Meester was gheheeten Meester Aelbrecht, de welcke alree wel ontrent de seventich jaren out zijnde, noch van soo grooten nobelen geeste was, dat hy, hoe-wel de natuerlijcke hitte van zijn Lichaem ghescheyden was, hem niet en veronweerdichde de amoureuse vlammen te ontfanghen, hebbende op eenen Feestdach over een schoone Weduvrouwe gesien mevrouwe Margriete de Gisoleri geheeten, dewelcke hem soo wel bevallen heeft, dat hijse int hersebecken dructe, noch min noch meer, als of hy noch een jonc vryer hadde geweest, in sulcker voeghen dat hem dochte snachts heel qualijck geslapen te hebben, als hy 'sdaechs te voren het schone lieflijc aenschijn vande selve schone vrouwe niet ghesien en had: Waer door hy oock somtijdts te voete somtijdts te Peerde, als hem dat best te passe quam voor haer wooninge meer als te vooren oyt ghepasseert heeft, het welcke een oorsaeck is geweest, dat hy toonde veel ander vrouwen de redenen van zijn gaen ende keeren ghemerckt hebben. Ende menichwerven jocktense t'samen van een man van sulcken ouderdom ende verstant, den amoureus te sien maecken, meynende dat dit onghenoechlijcke mallen der versottinge hem niet aen moeste gaen, vryen noch blijven inde sotte inbeeldinghe, vant jonck gheselschap ende elders niet, daerom Meester Aelbrecht gheensins niet nalatende van voor de wooninge deser vrouwen te passeren ende repasseren, ist gheschiet op eenen heylighen dach, dat sy met veel andere vrouwen voor haer poorte gheseten zijnde ende siende van verre Meester Aelbrecht tot haer toe comen, sy t'samen beraden zijn gheweest hem te ontfanghen ende eere aen te doen, ende daerna dan met

[fol. D4r]

zijn vryagie te jocken, ende aldus dedense, om dieswille datse hem, t'samen opghestaen zijnde, ende hem ghenoot hebbende, op een wel coele plaetse geset hebben, daerse excellente wynen ende confituren deden brenghen, ende ten langen laetsten hebbense hem met lieffelijcke heusche woorden ghevraecht, hoe het mogelijck was dat hy den amoreus van dese schoone Vrouwen maecte, gemerct datse van veel schone gratieuse jonge Vryers bemint was. Meester Aelbrecht den neep ende schamp voelende, heeft beleefdelijcken met eene lacchende mondt gheantwoort: mevrouwe ten moet niemanden die verstant heeft wonder gheven, dat ick amoureus ben, ende dat selfs van u, want ghy zijt sulcx weerdich. Ende hoewel dat natuerlijcken het vermoghen dat in der liefden oeffeninghen bereyscht wordt den ouden luyden benomen sy, soo en is heur heel goet herte deshalven niet benomen, noch 'tverstant om te kennen 'tghene men hoort te beminnen: ja om datse van grooter kennisse zijn als de jonge luyden, soo veel te natuerlijcker weten sy 't oock te onderscheyden. De hope die my beweecht dat ic oude grijse u met liefden vervolghe, die-van soo veele jonghe vryers bemint wort, is dese: ick heb my menichmaels ter plaetsen gevonden daer ick de vrouwekens nae middaghe heb sien bancketeren, ende daer veel reysen met porrerije, ende al ist soo datter niet goets en is aende porrerije, soo is nochtans den knobbel daer van het bede, ende de tonghe best bevallende: van welcke porrerye gyluyden ghemeynlijck (door onghereghelden lust vervoert) den knobbel inde hant hout ende knaut de bladeren, die niet alleenlijck nieuwers toe goet zijn, maer zijn van quaden smake, en wat weet ick mevrouwen oft ghy in eenen vryer te kiesen desgelijcken niet en wildet doen? Want so ghy't dedet, soo soude ick sonder twijfel de ghene zijn die van u verkoren soude worden ende al d'ander souden heuren sack hebben. De Edele vrouwe met d'andere een weynichsken beschaemt gheworden sijnde, sprack. Meester Aelbrecht ghy hebt wel ende beleefdelijcken onse hooghmoedighen aenslach ghestraft: nochtans is my u vrientschappe so aengenaem ende van weerde, als ick die van eenen wijsen eerlijcken man behoore te hebben, deshalven behoudens mijn eere, ghebiedt stoutelijcken u goet behaghen, als totten eenen die uwe is. Meester Aelbrecht stondt op de vrouwe bedanckende, ende met groot ghelach oorlof vant gheselschap genomen hebbende, scheyde hy van daer: aldus de vrouwe niet merckende met wien sy schampen wilde (meynende te winnen) wert selver verwonnen.