Griane

Hoe Florendos vernam vanden Ridder die wederom tot hem keerden van Constentinopolen, hoe dat Griane ende Tarisius tsamen gehylict waren, waerom hy meynden te steruen van droeffenisse ende verdriet.

Het xj. Capittel.

Florendos verbeyden so lange op de Limiten van Constantinopelen ende Macedonien, tot dat hy nieumaren vercreech door eene van syn Edelluyden, hoe dat Griane wt de gevanckenisse was, waer over hy hem grootelicx verblijden, hopende te verduysteren de faute by hem ghedaen, in haer niet met genomen te hebben, so dat hy terstont afveerdichen Lyomenus om tot haer te reysen met eenen seer ge-

[p. 308]

affectioneerden brief, door den welcken hy haer ootmoedelicken badt, hem te willen laten weten ofter eenige ordeninghe was haer te moghen comen visiteren, sulcx wetende soude hy hem terstont op wech voegen, so secreetelicken ende met soo goede ordeninge, dat aleerse den Keyser conde achterhalen (indiense ontdect worden) sy ghearriveert souden syn int Lant van Macedonien, maer dese blijschap duerden niet langhe, want Lyomenus en was so haest niet gecomen te Constantinopelen, oft hy verstonde terstont hoe dat Griane gehijlict was, ooc hoe dat het houwelick tusschen Tarisius ende haer alrede volbrocht ware, waer door hy seer qualic te vreden synde, keerden stracx wederom sonder de brieven te verhantreycken, ofte aen yemant te spreken, ende comende ter plaetse daer hem den Prince met groote devotie verbeyden, ende veradverteert wesende van syne wedercompste, dede hem bevelen dat hy hem alleene soude comen spreken in syn Camer, ende als hy inquam merckten Florendos aen syn contenantie wel, dat syn gesichte betoonden eenige droefheyt des herten, waer over hy ten eersten mael vraechden oft Griane sieck was, ende hoet met haer stonde? Mijn Heere antwoorden hy oft Godt woude dat sy voor thien Jaren gestorven waer, want ick vreese dat sy u van nu voortaen causieren sal eenige wanhope, die welcke schade soude doen uwe persone, indien ghy u niet en wapent met eene singuliere volstandicheyt. Hoe dat? seyde Florendos, wat is haer dan ghebeurt? Voorwaer mijn Heere antwoorden hy t'alderquaetste datmen voor u soude hebben mogen bedencken, Tarisius heeft haer getrout, ende den Keyser heeft haer tegen haren danck doen volbrengen het houwelick. Lyomenus en hadde nauwelicx dese woorden uytgesproken, oft Florendos seech neder ter aerden, ende vallende riep hy met luyder stemmen seer deyrlic: Eylaci mijn Godt hebt ten minsten barmherticheyt met mijn siele, naedien dat het lichaem alle syn leven lanck soo ongeluckich geweest is, ende dit geseyt hebbende verlieten hem alle de crachten zijns levens, ende alle syn natuerlicke macht maeckten plaetse dit accident des tegenspoets, so dat hy niet meer en aessemden noch sprac noch hem beweechden maer veel meerder apparentie des doots als des levens was vertoonende, so dat den Ridder vermeynden synen doot daer present te zijn, ende liep seer haestelick roepen Frene, den welcken dit ongeluc verstaen hebbende, dede syn beste om door eenige middelen daerinne te mogen remedieren, maer wat hy seyde oft dede, so en conde hy nochtans in hem de sprake niet weer verwecken, geduerende den tijt van vierentwintich uren, niet tegenstaende dat hy hem gaf alle de vertroostingen die hy bedencken conde, so dat hy dede halen eenen ouden Heremijdt, die een seer grooten vrient was van Florendos den welcken gecomen zijnde, ende siende de extremiteyt ende den noot vanden armen quelende minnaer, badt God devotelicken dat hy woude deyrnisse met hem hebben, ende daer na gebiedende datmen hem applicierden eenige cruyden waer-

[p. 309]

van hy de crachten kennende was, door de welcke in den Prince een weynich tijts daer na wederom verweckt worden alle zijne levendighe geesten, soo dat hy begonde de oogen open te doen, ende siende den Heremijt voor zijn Bedde, seyde tot hen met een seer swacke stemme geheel sachtelicken: Mijn Vader bit onse Heere voor my, want ick voele mijn eynde te genaken, want ic ben so miserabel dat de eenige wanhope alleene voedende is mijn ziele, die niet en wil lijden dat mijn sterffelick lichaem eenich ander voetsel gebruyckt, om dat ick absent ben vande gene wiens presentie my alleene voedende was. Och indien men eenige hope heeft van ten lesten volcomen besitter te worden van de beminde saecke so versacht de gedachtenisse van deze hope ons wreede pijne, maer nadien datmen hem vervreemt siet ende geabsenteert van alle hope onser sielen, so en heeftmen anders niet te verwachten als droefheyt, miserie ende desperatie. O Godtlicken Orpheus het is u wel bekent, ghy die niet afghekeert en conde worde door den wreeden grouwel der Hellen, noch door de furieuse blaffingen vanden wreeden Hont Cerberus, noch door het wreet aenghesicht vanden Helschen God Pluto, van inde Helle te dalen, om aldaer wederom te mogen sien uwe beminde Bruyt, alsoo seer was hare absentie uwe siele bedroevende ende quellende, Eylaci om miserabel te syn ick geboren ben, ende mijn eynde gelijck wesende mijn leven, en sal ooc in geen ander maniere mogen geschien, want hy en can niet geluckelicken sterven die door droefheyt vergaet, ouermits dit accident alle dinck miserabel maeckt. Coemt daerom o Doot ende snijt af met mijn erbarmelic leven de dootlicke pijne die mijn siele tormenteert. Doen worde hy getransporteert door furie gelijc in voortijden Corebe d'onsinnige gewont worde door de stralen der eerlicke oogen van Cassandre, oft als Orestes was, hebbende vermoort zijn Moeder, hoe wel datse hadde doen sterven Agamemnon synen Vader, ende Florendos was also verdwaelt inden Doolhof van zijne droefheyden dat hy geheel furieus ende desperaet roepende: O Griane ic gae op-offeren mijn bloet in presentie van uwe ombre, ende woude alsoo hemselven doorsteken, ende wttrecken syn eygen bloet met syn selfs sweert, om dat hy gheen ruste van syne tribulatie en verbeyden als int graff, twelck hy oock also gedaen soude hebben, en hadde sulcx den ouden man ende Frene niet belet, de welcke hem bedwongen van te versachten syne raserye, maer niet zijne droevicheydt ende quelinge, want die geen eynde en conde nemen, als int eynde van syn leven, den ouden Heremijt tot hem segghende, hoe mijn Heere? soudy wel soo lichtveerdich van gheeste syn ende u selfst doen verliesen siel ende lichaem om een soo geringe sake? hebdy so lange geleeft sonder te bekennen de onstantafticheydt der vrouwen, die ghy nu meucht ondervinden in Griane, en weet ghy niet dat sy veel onderdaniger syn alle hare passie ende begheerlicheyden als de vlagge van een Schip alle winden? En verstaet ghy niet wel dat tgene sy u voorstellen on-

[p. 310]

wederroepelic te volbrengen, in een oogenblic daer nae heur daer van ontraden? Mijn sone ghelooft mijnen raet, ende om Godt te behagen of wilt so groote genoechte ontfangen in te vergeten dese ydelheyt ende sotternye, als ghy moeyten gehadt hebt om u die inde gedachten te prenten. Ay mijn Vader antwoorden Florendos en wilt nummermeer also spreken, want ick ben versekert dat indien ghy terechte wiste alle tverloop vande sake ghy niet spreken en soudt tot soo grooten achterdeel van Me Vrouwe Griane, aenghesien datse mijn is, ende niet Tarisius, aenden welckense den Keyser ghehijlickt heeft met ghewelt, oock en sal my noyt verweeten worden dat ick haer ghebroocken hebbe mijne belofte, want so lange als ic sal leven en sal niemant anders haer mogen segghen te syn vrouwe van Florendos, sone van den Coninck van Macedonien, want ten waer my gheen pijne, en hadde ick van haer geen gratie genoten, ofte en wiste ick haren goeden wille niet, maer tis de ghewoonte die my noch boven al is quellende. Den goeden man gewaer wordende dat Florendos in gramschap begonste te ontsteken, ende overmits men nemmermeer eenen Prince tot toornicheyt en behoort te verwecken, en woude hy tegen hem niet langer contesteren, maer vreesende hem te seere te bewegen, antwoorden hem seer soetelick, ick ben wel van u meyninghe mijn Heere, ende mogelick dat den goeden God daer inne oock sal consenteren, maer also te mis hoopen, ende den doot voor synen lesten toevlucht te nemen dat en is niet wel ghedaen, daerom besluijt vastelick van u voortaen volstandiger te vertoonen, ende Godt den Heer van alles te loven dese ende veel andere vermaningen wiste hem den ouden man te doen dat hoewel Florendos gheresolveert was om vorder niet meer te eten of te drincken, maer te sterven, hy hem nochtans in de vijfthien dagen die hy by hem bleef dede veranderen van opinie niet dat hy hem vermaecten oft eenige gheneuchte nam also hy gewoon was maer leyden een alsulck leven dat hy de doot schande aen dede in wreetheyt, ende passeerden bycans alle zijn leven in droefheyt ende melancolye, importunerende de Hemelen met syn erbarmelick lamenteringe, volherdende daer in also dat het niet en stonde inde machte vanden Coninck synen Vader, hem te moghen doen hijlicken aen yemant als aende gene die hy van dagh te dagh ende hoe langher hoe meer beweende ende beclaegden.